۲۶۱۹.امام على علیه السلام :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هر گاه بر بيمارى وارد مىشد، مىگفت : «اى پروردگار سختى ! سختى را ببَر و بهبود ده. تويى بهبودبخش. هيچ شفابخشى جز تو نيست» .
۲۶۲۰.امام على علیه السلام :پيامبر صلى اللّه عليه و آله از اين كه عيادت كننده نزد بيمار چيزى بخورد، نهى فرمود، كه مبادا خداوند، پاداش عيادت او را از ميان ببرد.
۲۶۲۱.سنن ابن ماجة ـ به نقل از اَنَس ـ :پيامبر صلى اللّه عليه و آله از بيمارى عيادت نمىكرد، مگر پس از گذشت سه روز از بيمارىاش.
۲۶۲۲.السنن الكبرى، نسايى ـ به نقل از ابن عبّاس ـ :پيامبر صلى اللّه عليه و آله هر گاه به عيادت بيمار مىرفت، كنار بالين او مىنشست و آن گاه، هفت مرتبه مىفرمود : «از خداوند بزرگ، پروردگار عرش بزرگ، مسئلت دارم كه تو را شفا بخشد». اگر هنوز اَجَلش نرسيده بود، از آن بيمارى، بهبود مىيافت.
۲۶۲۳.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ در دعاى ايشان به هنگام عيادت يك بيمار ـ :خداوندا ! او را بر دردش پاداش ده، و او را تا پايان عمرش عافيت عطا كن.
۲۶۲۴.السنن الكبرى ـ به نقل از عبد اللّه بن حسن ـ :عبد اللّه بن جعفر بن ابى طالب، بر يكى از فرزندان خويش به نام «صالح» كه بيمار بود، وارد شد و به او گفت : بگو : «معبودى جز خداوند بردبار بزرگوار نيست. منزّه است پروردگار عرش بزرگ. پروردگارا ! مرا بيامرز. پروردگارا ! بر من رحمت فرست. پروردگارا ! از من در گذر. پروردگارا ! بر من ببخشاى، كه تو بخشايشگرِ آمرزندهاى».
سپس گفت : اينها كلماتى هستند كه عمويم [على علیه السلام ] به من آموخته و يادآور شده كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله آنها را به وى، تعليم فرموده است.
