۲۵۶۳.امام على علیه السلام :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله مرا به دو سياه‏رنگ، [يعنى] خرما و آب، مهمان كرد.

۲۵۶۴.المعجم الكبير ـ به نقل از ابو رافع ـ :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله كسى را مهمان كرد و چون چيزى نزد پيامبر صلى اللّه عليه و آله نبود كه درست كند، [به وسيله من] براى مردى يهودى پيغام فرستاد كه محمّد به تو مى‏گويد : «كمى آرد به من قرض بده تا بهايش را در ماه رجب بپردازم» . يهودى گفت : نه، مگر چيزى گرو بگذارى. من نزد پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله رفتم و خبر دادم. پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «نه به خدا سوگند، من در آسمان، امينم و در زمين، امينم، و اگر به من قرض مى‏داد و يا [نسيه ]مى‏فروخت، بدهى‏اش را پرداخت مى‏كردم».
هنگامى كه از نزد پيامبر صلى اللّه عليه و آله بيرون آمدم، اين آيه نازل شد : «چشمانت را به آنچه به گروه‏هايى از آنها داديم ، مدوز»(تا آخر آيه) كه پيامبر صلى اللّه عليه و آله را براى [فقر در] دنيا دلدارى مى‏دهد.

۲۵۶۵.الكافى ـ به نقل از عبد اللّه‏ بن محمّد جعفرى ـ :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در يكى از جنگ‏هايش مشغول نماز بود كه كاروانى از كنار او گذشت. كاروانيان، نزد ياران پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ايستادند و احوال پيامبر صلى اللّه عليه و آله را از آنها پرسيدند و دعا و ثنا كردند و گفتند : اگر عجله نداشتيم، حتماً منتظر پيامبر خدا مى‏مانديم. پس سلام ما را به ايشان برسانيد ! و رفتند.
پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله خشمناك آمد و به يارانش فرمود : «كاروان، نزد شما مى‏ايستد و احوال مرا از شما مى‏پرسند و به من سلام مى‏رسانند و شما آنها را به صرف چاشت، دعوت نمى‏كنيد ؟! امكان نداشت كه دوستم جعفر، در جمعى باشد و كاروانى بر او بگذرد، بدون آن كه نزد وى غذايى بخورند !».^۱

۲۵۶۳.الإمام عليّ عليه السلام :أضافَني رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله عَلَى الأَسوَدَينِ : التَّمرِ وَالماءِ .^۱

۲۵۶۴.المعجم الكبير عن أبي رافع :أضافَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله ضَيفا فَلم يُلقَ^۲عِندَ النَّبِيِّ صلى اللّه عليه و آله ما يُصلِحُهُ ، فَأَرسَلَ إلى رَجُلٍ مِنَ اليَهودِ : يَقولُ لَكَ مُحَمَّدٌ صلى اللّه عليه و آله : أسلِفني دَقيقا إلى هِلالِ رَجَبٍ . قالَ : لا إلاّ بِرَهنٍ ، فَأَتَيتُ رَسولَ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله فَأَخبَرتُهُ .
فَقالَ : أمَ وَاللّهِ ، إنّي لَأَمينٌ فِي السَّماءِ أمينٌ فِي الأَرضِ ، ولَو أسلَفَني أو باعَني لَأَدَّيتُ إلَيه .
فَلَمّا خَرَجتُ مِن عِندِهِ نَزَلَت هذِهِ الآيَةُ : « لاَ تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَ جًا مِّنْهُمْ »^۳إلى آخِرِ الآيَةِ ؛ لِأَنَّهُ يُعَزّيهِ عَنِ الدُّنيا .^۴

۲۵۶۵.الكافي عن عبد اللّه‏ بن محمّد الجعفريّ :إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله كانَ في بَعضِ مَغازيهِ ، فَمَرَّ بِهِ رَكبٌ وهُوَ يُصَلّي ، فَوَقَفوا عَلى أصحابِ رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله وساءَلوهُم عَن رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله ، ودَعَوا وأَثنَوا وقالوا : لَولا أنّا عِجالٌ لانتَظَرنا رَسولَ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله ، فَأَقرِئوهُ مِنَّا السَّلامَ . ومَضَوا .
فَأَقبَلَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله مُغضَبا ، ثُمَّ قالَ لَهُم : يَقِفُ عَلَيكُمُ الرَّكبُ ويَسأَلونَكُم عَنّي ويُبَلِّغونِّي السَّلامَ ولا تَعرِضونَ عَلَيهِمُ الغَداءَ ! لَيَعِزُّ عَلى قَومٍ فيهِم خَليلي جَعفَرٌ^۵أن يَجوزوهُ حَتّى يَتَغَدَّوا عِندَهُ .^۶