ه ـ علّت باز داشتن از برخى نامها
۲۳۷۲.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله :[ نامهاى] مبارك و نافع و بشير و ميمون را ناخوش مىدارم ، تا اين كه گفته نشود : «مبارك ، آن جاست ؟ بشير ، آن جاست ؟ ميمون ، آن جاست ؟» و در پاسخ گفته شود : نه .
۲۳۷۳.سنن أبى داوود ـ در باره محمّد بن عمرو بن عطا ـ :زينب دختر ابو سلمه [ و اُمّ سَلَمه] ، از او (محمّد بن عمرو بن عطا) پرسيد : دخترت را چه ناميدى ؟ گفت : او را بَرّه (نيكوكار) ناميدم . گفت : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله از اين نام ، نهى كرد . من ، بَرّه ناميده شده بودم كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود : «خودتان را نستاييد . خداوند ، به اهل نيكى ، آگاهتر است» . گفتند : او را چه بناميم ؟ فرمود : «او را زينب بناميد» .
۴ / ۶
مجموعه آداب ولادت
۲۳۷۴.الكافى ـ به نقل از حسين بن خالد ـ :از امام رضا علیه السلام پرسيدم : شادباش گفتن به خاطر فرزند ، چه هنگامى است ؟ فرمود : «هنگامى كه حسن بن على علیه السلام متولّد شد ، جبرئيل علیه السلام روز هفتم براى شادباش گفتن ، بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرود آمد و به او فرمان داد تا برايش ، نام و كُنيه بگذارد و سر وى را بتراشد و برايش عقيقه۱كند و گوشش را [ براى گوشواره] سوراخ كند . براى تولّد حسين علیه السلام نيز همين گونه بود او [ جبرئيل علیه السلام ] روز هفتم نزد پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرود آمد و ايشان را به همين كارها فرمان داد . [ حسن و حسين ]هر دو ، در سمت چپ جلوى سرشان ، زُلف داشتند و سوراخ گوش راست در نرمه گوش و سوراخ گوش چپ ، در بالاى آن بود . پس قُرط ، ۲در گوش راستش و شَنف ،۳در گوش چپشان بود» .
