۲۹۹۹.السنن الكبرىـ به نقل از ابو هريره ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در نماز، «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيم»را بلند مىگفت ؛ امّا مردم ، آن را ترك كردند.
۳۰۰۰.امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هر گاه وارد خانهاش مىشد و قريش، گِرد او جمع مىشدند، «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيم» را آشكار و صدايش را به آن ، بلند مىكرد. از اين رو قريش مىگريختند. پس خداوند عزّ و جلّ اين آيه را فرو فرستاد : «و هر گاه در قرآن ، پروردگارت را به يكتايىاش ياد مىكنى ، آنان از سرِ بيزارى ، پشت مىكنند و مىگريزند».
۳۰۰۱.امام صادق عليه السلام : خاندان محمّد صلى اللّه عليه و آله بر بلند گفتن «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيم»، همداستان اند .
ر.ك: ص ۱۴۰ (پژوهشى درباره چگونگى نماز پيامبر صلى اللّه عليه و آله / بلند خواندن بسم اللّه).
۲ / ۱۲
چگونگى قرائت پيامبر صلى اللّه عليه و آله در نماز
قرآن
«هنگامى كه قرآن مىخوانى ، از [شرّ] شيطانِ رانده شده ، به خدا پناه ببر ».
حديث
۳۰۰۲.المصنّف ، عبد الرزّاقـ به نقل از ابو سعيد خُدرى ـ : پيامبر صلى اللّه عليه و آله پيش از قرائت [ حمد در نماز] ، چنين مىگفت : «از شيطانِ رانده شده، به خدا پناه مىبرم ».
