۲۹۹۷.تفسير فراتـ به نقل از عمرو بن شمر ـ : از امام صادق عليه السلام پرسيدم : من، پيش‏نماز قوم خود مى‏شوم. آيا «بِسمِ اللّه‏ِ الرَّحمنِ الرَّحيم» را بلند بگويم ؟ فرمود : «آرى ، آن را بلند بگو. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله آن را بلند مى‏گفت».
سپس فرمود : «پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله قرآن را خوش‏تر از هر كسى مى‏خوانْد. هر گاه شب براى نماز بر مى‏خاست، ابو جهل و مشركان مى‏آمدند و به قرآن خواندن او، خوب گوش مى‏دادند و چون «بِسمِ اللّه‏ِ الرَّحمنِ الرَّحيم»را مى‏گفت، انگشتانشان را در گوش‏هايشان مى‏گذاشتند و مى‏گريختند، و آن را كه تمام مى‏كرد، دوباره مى‏آمدند و گوش مى‏دادند. ابو جهل مى‏گفت : پسر ابو كَبشه [يعنى پيامبر صلى اللّه عليه و آله ]، نام پروردگارش را تكرار مى‏كند و او را بسيار دوست مى‏دارد !».
سپس امام صادق عليه السلام فرمود : «او راست مى‏گفت، هر چند آدم بسيار دروغگويى بود. پس خداوند، فرو فرستاد : «و هر گاه در قرآن ، پروردگارت را به يكتايى‏اش ياد مى‏كنى ، آنان از سرِ بيزارى ، پشت مى‏كنند و مى‏گريزند» و آن ، «بِسمِ اللّه‏ِ الرَّحمنِ الرَّحيم» بود».

۲۹۹۸.سنن الدارقُطنىـ به نقل از حكم بن عُمَير ـ : پشت سرِ پيامبر صلى اللّه عليه و آله به نماز ايستادم. در نماز، «بِسمِ اللّه‏ِ الرَّحمنِ الرَّحيم» را بلند گفت و [همچنين] در نماز شب و در نماز صبح و نماز جمعه.

۲۹۹۷.تفسير فرات عن عمرو بن شمر : سَأَلتُ جَعفَرَ بنَ مُحَمَّدٍ عليه السلام : إنّي أؤُمُّ قَومي فَأَجهَرُ بـِ « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ‏الرَّحِيمِ » ، قالَ : نَعَم ، فَاجهَر بِها ؛ قَد جَهَرَ بِها رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله .
ثُمَّ قالَ : إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله كانَ مِن أحسَنِ النّاسِ صَوتا بِالقُرآنِ ، فَإِذا قامَ مِنَ اللَّيلِ يُصَلّي جاءَ أبوجَهلٍ وَالمُشرِكونَ يَستَمِعونَ قِراءَتَهُ ، فَإِذا قالَ : « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ »وَضَعوا أصابِعَهُم في آذانِهِم وهَرَبوا ، فَإِذا فَرَغَ مِن ذلِكَ جاؤوا فَاستَمَعوا ، وكانَ أبو جَهلٍ يَقولُ : إنَّ ابنَ أبي كَبشَةَ لَيُرَدِّدُ اسمَ رَبِّهِ ، إنَّهُ لَيُحِبُّهُ !
فَقالَ جَعفَرٌ عليه السلام : صَدَقَ وإن كانَ كَذوبا . قالَ : فَأَنزَلَ اللّهُ : « وَ إِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِى الْقُرْءَانِ وَحْدَهُ وَ لَّوْاْ عَلَى أَدْبَـرِهِمْ‏نُفُورًا » ، وهُوَ « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ » .^۱

۲۹۹۸.سنن الدارقطني عن الحكم بن عمير : صَلَّيتُ خَلفَ النَّبِيِّ صلى اللّه عليه و آله فَجَهَرَ فِي الصَّلاةِ بـِ « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ » ؛ في صَلاةِ اللَّيلِ ، وفي صَلاةِ الغَداةِ ، وصَلاةِ الجُمُعَةِ .^۲