۲۹۷۷.سنن النسائىـ به نقل از سالم أبو عبد اللّه ـ : عقبة بن عمرو گفت : آيا آن گونه كه ديدم پيامبر نماز مىخواند، برايتان نماز نگزارم ؟ گفتيم : چرا. پس برخاست و نماز گزارد. هنگام ركوع، كف دستانش را بر زانوان و انگشتانش را در پس زانوها نهاد و بازوهايش را از زير بغل دور ساخت تا تمام بدنش آرام گرفت. سپس سر بر داشت و ايستاد تا تنش آرام گرفت. سپس سجده كرد و بازوهايش را از زير بغل دور ساخت تا اين كه بدنش آرام گرفت. سپس نشست تا بدنش آرام گرفت و سپس به سجده رفت تا همه بدنش آرام گرفت و چهار ركعت اين گونه خواند. سپس گفت : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله را ديدم كه اين گونه نماز مىخواند و همين گونه هم براى ما نماز مىگزارد.
۲۹۷۸.امام على عليه السلام : هنگامى كه اين آيه : «ما كوثر را به تو بخشيديم . پس براى پروردگارت نماز بخوان و نَحْر كن» بر پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله نازل شد، فرمود : «اى جبرئيل ! اين (نَحر) قربانى كه پروردگارم مرا به آن فرمان داده، چيست ؟».
جبرئيل عليه السلام گفت : آن، فرمان قربانى كردن نيست ؛ بلكه دستور مىدهد كه هنگام تكبير گفتن در آغاز نماز، هنگام ركوع و هنگام سر برداشتن از ركوع، دستهاى خود را بالا ببرى ؛ چرا كه نماز ما و فرشتگانِ هفت آسمان، چنين است.
پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود : «بالا بردن دست، همان فروتنىاى است كه خداوند فرمود : «براى پروردگارشان ، فروتنى و گريه و زارى نكردند»».
