۳۵۹۰.امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در عرفات، وقوف كرد. همين كه خورشيد خواست غروب كند، قبل از غروب، چنين دعا كرد : «خدايا ! از فقر و از پراكندگىِ كار و از شرّ آنچه در شب و روز پيش مىآيد، به تو پناه مىبرم. ظلمم مرا به پناهِ گذشت تو كشانده و هراسم به پناه امانِ تو، و خوارىام به پناه عزّتت، و چهره فانىام به پناه ذات باقىِ تو. اى بهترين كسى كه از او مىخواهند ! اى بهترين كسى كه مىبخشد ! جامه رحمت و عافيتت را بر من بپوشان و شرّ همه آفريدههايت را از من بگردان».
۸ / ۲۹
دعاى پيامبر صلى اللّه عليه و آله در نخستين روز محرّم
۳۵۹۱.امام رضا عليه السلام ـ به نقل از پدرانش عليهمالسلام ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در اوّلين روز محرّم، دو ركعت نماز مىخواند و چون فارغ مىشد، دستانش را بالا مىبرد و سه بار اين دعا را مىخواند: «خدايا! تو معبود ديرينهاى، و اين ، سالى نوست . از تو مىخواهم كه مرا در اين سال نو، از شيطان نگاه دارى و مرا در برابر اين نفْس فرمان دهنده به زشتى، نيرو دهى و نيز در پرداختن به آنچه مرا به تو نزديك مىكند، اى بزرگوار! اى صاحب جلال و اكرام! اى تكيهگاه آن كه تكيهگاهى ندارد! اى اندوخته آن كه اندوختهاى ندارد! اى مايه حفظ آن كه حفاظتى ندارد! اى فريادرس آن كه فريادرسى ندارد! اى پشتوانه آن كه پشتوانهاى ندارد! اى گنج آن كه گنجينهاى ندارد! اى نيكآزمون! اى اميد بزرگ ! اى عزّت ناتوانان! اى نجات دهنده غريقان! اى رهايىبخش هلاكت شدگان! اى نعمت دهنده! اى زيبا كننده! اى بخشنده! اى احسان كننده! تو كسى هستى كه سياهى شب و نور روز و روشنى ماه و پرتو خورشيد و صداى آب و آواى [باد در شاخ و برگ ]درخت، براى تو سجده كردهاند، اى خداوند بىهمتا!
خدايا! ما را بهتر از آنچه به ما گمان مىبرند، قرار بده، و آنچه را از ما نمىدانند، بيامرز و ما را به آنچه [در باره ما ]مىگويند، مؤاخذه مكن. مرا خداوندى كه جز او معبودى نيست، كافى است. بر او توكّل كردم و او صاحب عرش بزرگ است. به او ايمان آورديم. همه چيز از جانب خداوند ماست؛ ولى جز صاحبان خِرَد، به آن پى نمىبرند. خدايا! دلهايمان را پس از آن كه ره نمودى، به كژراهه مبر و رحمتى از جانب خودت به ما ببخش، كه تو بسيار بخشندهاى».
