۸ / ۲۱
دعاى پيامبر صلى اللّه عليه و آله پس از نماز شب
۳۵۶۹.سنن الترمذىـ به نقل از ابن عبّاس ـ : شبى شنيدم كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله پس از خواندن نماز شبش مىگويد : «خدايا! رحمتى از جانب خودت مىخواهم كه با آن ، دلم را راهنمايى كنى و امورم را گرد آورى و پريشانىهايم را برطرف سازى و وابستگان غايبم را سامان دهى و بستگان حاضرم را بلندمرتبه كنى و عملم را پاكيزه سازى و راه هدايتم را به من الهام نمايى و اُلفتم۱ [با ديگران ]را به من باز گردانى و از هر زشتى، نگاهم دارى.
خدايا! به من ايمان و يقينى عطا كن كه كفرى از پس نداشته باشد و رحمتى كه بِدان، به شرافت اعطايى و بزرگوارانه تو در دنيا و آخرت ، دست يابم . خدايا! كاميابى در عطا (قضا)، منزلگه شهدا، زندگى خوشبختان و پيروزى بر دشمنان را از تو مىخواهم.
خدايا! حاجتم را براى تو آوردهام و اگر انديشهام كوتاه و كارم ضعيف است، به رحمتت نيازمندم. پس ، از تو درخواست مىكنم ـ اى به انجام رساننده كارها و شفا دهنده سينهها ـ ، همان گونه كه ميان درياها، [گرفتاران را ]پناه مىدهى، مرا از عذاب دوزخ ، پناه دهى و از اين كه فريادم به هلاكت بلند شود۲ و نيز از آزمون سختِ گور.
خدايا! آنچه انديشهام به آن پى نبُرد و نيّتم به آن نرسيد و درخواستش نكرد، از خير و نيكىاى كه به هر يك از آفريدگانت وعده دادهاى يا خيرى كه به هر يك از بندگانت عطا كردهاى، من به آن راغبم و به رحمتت ، آن را از تو مىخواهم، اى پروردگار جهانها!
خدايا! اى داراى ريسمان محكم و كار راست و درست! از تو امان را در روز [قيامت و تحقّق ]تهديد خواهانم و نيز بهشت را در روز جاودانگى ، همراه با مقرّبان [درگاهت] ، آن گواهان نمازگزار وفا كننده به پيمانها، كه تو مهربان و مهرورزى و تو آنچه بخواهى ، مىكنى.
خدايا! ما را راهنمايانى رهيافته و نه گمراه و گمراه كننده، و تسليم در برابر دوستانت و دشمنِ دشمنانت، قرار بده ، [كه ما] به خاطر دوستىات ، با دوستانت، دوستيم و به خاطر دشمنىات، با مخالفانت، دشمنيم. خدايا! اين دعا[ى من ]است و اينك اجابت، به عهده توست، و اين، كوشش من است و توكّل بر توست .
خدايا! نورى در قبرم قرار بده و نورى در دلم و نورى پيش رويم و نورى در پشت سرم و نورى از سمت راستم و نورى از سمت چپم و نورى از بالاى سرم و نورى از پايينم و نورى در گوشم و نورى در ديدهام و نورى در مويم و نورى در پوستم و نورى در گوشتم و نورى در خونم و نورى در استخوانم.
خدايا! نورم را باعظمت كن و نورى به من عطا كن و برايم نورى قرار بده. پاك است آن كه جامه عزّت به تن كرده و به آن سخن مىگويد! پاك است آن كه جامه عظمت پوشيده و كرامتش جلوه نموده است! پاك است آن كه تسبيح و منزّه داشتن [از هر عيب و نقص] براى جز او روا نيست! وه ، چه صاحب فضل و انعامى ! وه ، چه صاحب مجد و شُكوهى ! وه ، چه صاحب جلال و اكرامى !» .
