توضيحى در باره تشريع نوافل يوميه ۱
دو حديث اخير بيان كننده نمازهاى نافله يوميّه اند و نشان مىدهند كه نمازهاى مستحبّ همانند نمازهاى واجب، از سوى پيامبر صلى اللّه عليه و آله تشريع شدهاند و از اين رو ، كسى اجازه تغيير و كم و زياد كردن آنها را ندارد. بر اين پايه هر كس به قصد افزودن بر اين نمازها، با همين عنوانِ «نافله يوميّه» نمازى بخواند، نماز او مصداق مخالفت با سنّت پيامبر صلى اللّه عليه و آله و حتّى بدعت شمرده مىشود و از اين جهت، زمينهساز كيفر الهى و مبغوضيت خود نزد خداى متعال مىگردد،۲ هر چند كه در ظاهر و از نگاه ما، نماز و عبادت تلقّى شود.
به سخن ديگر، روح عبادت، بندگى و اطاعت كامل است و از اين رو، عبادت ظاهرى بدون جانمايه تعبّد، ارزشى ندارد ؛ بلكه گاه در واقع، عصيان و مخالفتى در جامه مناسك دينى است. به ياد آوريم كه خداوند دوست دارد او را همان گونه اطاعت كنيم كه خود مىخواهد۳ و پيامبرش مىفرمايد . ما بايد براى شيوهها ،
1.به قلم فاضل ارجمند ، جناب آقاى عبد الهادى مسعودى .
2.امام صادق عليه السلام مىفرمايد : «وَ قَد كانَ أبى عليه السلام يَقولُ : ما مِن أحَدٍ أبغَضَ إلَىَّ مِن رَجُلٍ يُقالُ لَه : كانَ رَسولُ اللّه صلى اللّه عليه و آله يَفعَلُ كَذا وَ كَذا ، فَيَقولُ : لا يُعَذِّبُنِى اللّهُ عَلى أن أجتَهِدَ فِى الصَّلاةِ ، كَأَنَّهُ يَرى أنَّ رَسولَ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله تَرَكَ شَيئا مِنَ الفَضلِ عَجزاً عَنهُ ؛ پدرم مىفرمود : مبغوضترين شخص نزد من ، كسى است كه به او گفته مىشود : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله چنين و چنان مىكرد و او بگويد : خداوند ، مرا به خاطر جدّيتم در نماز ، عذاب نمىكند . گويى او نظرش اين است كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فضيلتى را به دليل ناتوانى از آن ، ترك مىكرده است» (ر . ك : الكافى : ج ۴ ص ۹۰ ح ۷) .
3.خداوند عزّ و جلّ مىفرمايد : «إنّى اُحِبُّ أن اُطاعَ مِن حَيثُ اُريدُ ؛ من دوست دارم آن گونه كه مىخواهم ، اطاعت شوم» (ر . ك : بحار الأنوار : ج ۲ ص ۲۶۲ ح ۵ به نقل از قصص الأنبياء) .
