۲۹۵۲.امام باقر عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله از آغاز روز تا زوال خورشيد، هيچ نماز نمىخواند و هنگام زوال، هشت ركعت نماز مىخواند كه همان نمازِ توبه كنندگان است. در اين ساعت، درهاى آسمان، گشوده مىشوند و دعا پذيرفته مىشود، نسيمها[ى رحمت] مىوزند و خداوند به آفريدههايش مىنگرد. پس هنگامى كه سايه به اندازه يك ذراع باز مىگشت، چهار ركعت نماز ظهر مىگزارد و بعد از ظهر، دو ركعت و سپس دو ركعت ديگر مىخواند و هنگامى كه سايه به اندازه يك ذراع، باز مىگشت، چهار ركعت نماز عصر مىگزارد و پس از عصر، نمازى نمىخواند تا خورشيد به نهانگاهش باز گردد و غروب كند. آن گاه ، سه ركعت نماز مغرب را مىخواند و بعد از مغرب، چهار ركعت مىخواند و سپس نمازى نمىخواند تا شفق فرو رود و هنگامى كه فرو مىرفت، نماز عشا را مىگزارد.
سپس پيامبر صلى اللّه عليه و آله به بسترش مىرفت و نماز نمىخواند تا نيمى از شب، سپرى شود. هنگامى كه شب از نيمه مىگذشت، هشت ركعت نماز مىگزارد و در پاره چهارم شب، سه ركعت نماز وَتر مىگزارد و در آنها فاتحة الكتاب و «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ» مىخواند و سه ركعت را با يك سلام دادن، از هم جدا مىكرد و سخن مىگفت و نيازهايش را مىطلبيد و از نمازگاهش بيرون نمىآمد، تا اين كه ركعت سوم نماز وَتر را بخواند و در آن، پيش از ركوع، قنوت مىخوانْد. سپس سلام مىداد و دو ركعت نماز [نافله] فجر را هنگام دميدن سپيده يا اندكى پس و پيش، مىگزارد. سپس دو ركعت نماز صبح را هنگامى مىخواند كه سپيده گسترش مىيافت و به خوبى روشن مىشد. اين، [شيوه] نماز [گزاردن ]پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله تا هنگام قبضِ روحش بود.
