1.علامه طباطبايى قدس سره فرمود : «« وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ ...» ـ اين جمله به رسول خدا صلى اللّه عليه و آله فرمان مى‏دهد كه خداى متعال را از آنچه در باره‏اش مى‏گويند منزّه بدارد ؛ تنزيهى كه با حمد او همراه باشد و كارهاى نيكو و زيبا را براى او اثبات نموده ، هر نقص و ننگى را از او دور بدارد . تسبيح قبل از طلوع آفتاب را مى‏توان بر نماز صبح منطبق كرد ؛ يعنى مى‏توان گفت مراد از آن ، نماز صبح ، و مراد از تسبيح قبل از غروب ، نماز عصر و يا ظهر و عصر است .
«وَ مِنَ الَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ أَدْبَـرَ السُّجُودِ» يعنى در پاره‏اى از شب ، تسبيح گو ، كه اين نيز مى‏تواند با نمازهاى مغرب و عشا منطبق باشد . «وَ أَدْبَـرَ السُّجُودِ» كلمه "ادبار" جمع "دبر" است ، يعنى انتهاى هر چيز و بعد از آن . گويى مراد از آن ، تسبيح بعد از همه نمازها باشد ؛ چون سجده ، در انتهاى هر ركعت از نماز است ، و از اين رو تسبيح پس از سجود ، مى‏تواند با تعقيبات نمازهاى پنجگانه منطبق شود» .

1.الإسراء : ۷۸ .

2.قال العلاّمة الطباطبائي قدس سره : قوله : «وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ . . .» أمر بتنزيهه تعالى عمّا يقولون مصاحبا للحمد ، ومحصّله إثبات جميل الفعل له ونفي كلّ نقص وشين عنه تعالى ، والتسبيح قبل طلوع الشمس يقبل الانطباق على صلاة الصبح ، والتسبيح قبل الغروب يقبل الانطباق على صلاة العصر أو عليها وعلى صلاة الظهر . . . قوله تعالى : «وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَرَ السُّجُودِ» أي : ومن الليل فسبّحه فيه ، ويقبل الانطباق على صلاتي المغرب والعشاء ، قوله تعالى : «وَأَدْبَرَ السُّجُودِ» الأدبار : جمع دبر ؛ وهو ما ينتهي إليه الشيء وبعده ، وكأنّ المراد بأدبار السجود : بعد الصلوات ، فإنّ السجود آخر الركعة من الصلاة ، فينطبق على التعقيب بعد الصلوات (الميزان في تفسير القرآن : ج ۱۸ ص ۳۶۰) .

3.ق : ۳۹ و ۴۰ و راجع : طه : ۱۳۰ .

4.تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۲۶۲ ح ۱۰۴۵ ، الاستبصار : ج ۱ ص ۲۶۹ ح ۳۴ ، منتقى الجمان : ج ۱ ص ۳۹۷ وليس فيه ذيله من «وصلّى المغرب» و كلّها عن زرارة ، بحار الأنوار : ج ۸۳ ص ۱۳۶ .