۲۹۴۴.الطبقات الكبرىـ به نقل از عفّان ـ : هنگامى كه وقت نماز در مى‏رسيد، پيامبر صلى اللّه عليه و آله به نماز مى‏ايستاد.

۲۹۴۵.السنن الكبرى عليه السلام ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه‏ ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله نماز را نه براى غذا و نه براى چيز ديگرى، به تأخير نمى‏انداخت.

۲۹۴۶.سير أعلام النبلاءـ به نقل از اُسامة بن ابى عطاء ـ : نزد نعمان بن بشير بودم كه سُوَيد بن غَفَله بر او وارد شد. نعمان بن بشير به او گفت : آيا به من نرسيده است كه تو يك بار با پيامبر صلى اللّه عليه و آله نماز خواندى ؟ گفت : نه ؛ بلكه بارها. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله چون بانگ اذان را مى‏شنيد، گويى كسى را نمى‏شناخت .

۲۹۴۷.سنن الدارقُطنىـ به نقل از عايشه ـ : هيچ گاه نديدم كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله نماز را به وقت ديگرى اندازد، تا اين كه خداوند، قبض روحش كرد.

۲۹۴۸.سنن الدارقطنىـ به نقل از عايشه ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله نماز را جز دو بار، به وقت ديگرى نينداخت، تا آن كه خداوند، قبض روحش كرد.

۲۹۴۹.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : ما روزگارى نگهبان شتران بوديم و اكنون، نگهبان خورشيد گشته‏ايم.

۲۹۵۰.رسائل الشهيد الثانى : پيامبر صلى اللّه عليه و آله وقت نماز را انتظار مى‏كشيد و اشتياقش شدّت مى‏گرفت و چشم به راه در رسيدن آن بود و به اذان‏گويش بلال مى‏فرمود : «ما را آسوده كن، اى بلال!».^۱

۲۹۴۴.الطبقات الكبرى عن عفّان : كانَ [ صلى اللّه عليه و آله ] إذا حَضَرَتِ الصَّلاةُ قامَ إلَى الصَّلاةِ .^۱

۲۹۴۵.السنن الكبرى عن جابر بن عبداللّه‏ : كانَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله لا يُؤَخِّرُ الصَّلاةَ لِطَعامٍ ولا لِغَيرِهِ .^۲

۲۹۴۶.سير أعلام النبلاء عن اُسامة بن أبي عطاء : كُنتُ عِندَ النُّعمانِ بنِ بَشيرٍ فَدَخَلَ عَلَيهِ سُوَيدُ بنُ غَفَلَةَ ، فَقالَ لَهُ النُّعمانُ بنُ بَشيرٍ : أ لَم يَبلُغني أنَّكَ صَلَّيتَ مَعَ النَّبِيِّ صلى اللّه عليه و آله مَرَّةً ؟ قالَ : لا ، بَل مِرارا ، كانَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله إذا نودِيَ بِالأَذانِ كَأَنَّهُ لا يَعرِفُ أحَدا .^۳

۲۹۴۷.سنن الدارقطني عن عائشة : ما رَأَيتُ رَسولَ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله أخَّرَ صَلاةً إلَى الوَقتِ الآخَرِ ، حَتّى قَبَضَهُ اللّهُ عزّ و جلّ .^۴

۲۹۴۸.سنن الدارقطني عن عائشة : ما صَلّى رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله الصَّلاةَ لِوَقتِها الآخَرِ إلاّ مَرَّتَينِ ، حَتّى قَبَضَهُ اللّهُ عزّ و جلّ .^۵

۲۹۴۹.رسول اللّه‏ صلى اللّه عليه و آله : كُنّا مَرَّةً رُعاةَ الإِبِلِ ، فَصِرنَا اليَومَ رُعاةَ الشَّمسِ .^۶

۲۹۵۰.رسائل الشهيد الثاني : كانَ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله يَنتَظِرُ وَقتَ الصَّلاةِ ويَشتَدُّ شَوقُهُ ويَتَرَقَّبُ دُخولَهُ ، ويَقولُ لِبِلالٍ مُؤَذِّنِهِ : «أرِحنا يا بِلالُ»^۷ .^۸