۳۴۵۶.صحيح البخارىـ به نقل از زُهرى ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هر گاه به جَمَره نزديك مسجدِ مِنا سنگ مىانداخت، هفت ريگ پرتاب مىكرد و با هر سنگى، تكبير مىگفت. سپس جلو مىرفت و در مقابل آن، رو به قبله مىايستاد و دستانش را بلند مىكرد و ايستادن را طول مىداد. سپس نزد جَمَره دوم مىآمد و هفت ريگ به آن پرتاب مىكرد و با هر ريگ ، تكبير مىگفت. سپس باز مىگشت و از سمت چپ، به طرف وادى سرازير مىشد، در حالى كه دستانش را به دعا بلند مىكرد. سپس نزد جَمَرهاى مىآمد كه نزديك عَقَبه است. به آن هم هفت ريگ پرتاب مىكرد و با هر ريگ، تكبير مىگفت. آن گاه، باز مىگشت و نزد آن نمىمانْد.
۳۴۵۷.سنن أبى داوودـ به نقل از سليمان بن عمرو بن احوص، از مادرش ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله را ديدم كه سواره، از دلِ وادى، به سوى جمره، ريگ مىانداخت و با هر ريگى، تكبير مىگفت و مردى از پشتِ سرش، از ايشان پاسدارى مىكرد. در باره او پرسيدم. گفتند : فضل بن عبّاس است.
و چون مردم ازدحام كردند، پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «اى مردم ! همديگر را نكُشيد. هنگامى كه به سوى جمره ريگ مىاندازيد، مانند ريگ انداختن با انگشت بيندازيد» .
