از سوى ديگر ، برخى عالمان ، احتمال داده‏اند كه پيامبر صلى اللّه عليه و آله همه اركان كعبه را استلام نموده ، امّا به دليل اندك بودن موارد آن در دو ركن شامى و غربى، گزارش نشده است. البتّه اين احتمال، با متن سخن امام باقر عليه السلام ^۱ و نيز امام صادق عليه السلام ^۲ و برخى احاديث ديگر سازگار نيست.^۳

گفتنى است كه در روزگار كنونى، اگر ترك استلام دو ركن شامى و غربى، بتواند طواف را نمادى از اتّحاد و هماهنگى مسلمانان، جلوه دهد و زمينه برخى درگيرى‏هاى جزئى را بزدايد، كارى پسنديده و عقلايى به شمار خواهد آمد و در نتيجه ، به جا آوردنِ آن ، توصيه نمى‏شود .

كه ركنى را معيّن كرده باشد .^۱

حلّ اين اختلاف از ديرباز مورد توجّه فقيهان شيعه بوده است. آنان با توجّه به وجود احاديثِ داراى سند صحيح در هر دو سو، از ترجيح يك دسته و طرد دسته ديگر، خوددارى نموده و به جمع ميان اين دو دسته ، همّت گماشته‏اند. نتيجه اين جمع نزد مشهور فقيهان شيعه ـ كه بر پايه مباحث فنّىِ مطرح شده در دانش اصول فقه حاصل آمده ـ ، اثبات جواز و حتّى استحباب استلام همه اركان كعبه است.^۲

يكى از دليل‏هاى اين دسته از فقيهان ، آن است كه احاديث انحصار ،^۳ تنها فعل و ترك پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله را گزارش كرده‏اند و مى‏دانيم كه فعل و ترك، محدوديت دلالت دارند. به عبارت ديگر، سخنى از پيامبر صلى اللّه عليه و آله در دست نداريم كه نشان دهنده نهى ايشان از استلام دو ركن شامى و غربى باشد. از اين رو بسى محتمل است كه پيامبر صلى اللّه عليه و آله به دليل كار مهمّ ديگرى، استلام اين دو ركن را ترك كرده، بدون آن كه هيچ نهى و كراهتى نسبت به آن وجود داشته باشد .^۴بر اين پايه مى‏توان احاديثى را كه به استلام اين اركان توصيه مى‏كنند و يا آن را به خاندان مطهّر و عالِم پيامبر صلى اللّه عليه و آله نسبت مى‏دهند ، بدون معارض دانست و به آنها عمل نمود.