۷ / ۴
چگونگى لبّيكگويى پيامبر صلى اللّه عليه و آله
۳۳۸۱.امام صادق عليه السلام : پيامبر صلى اللّه عليه و آله چون لبّيك گفت، فرمود : «لبّيك ـ اى خدا ـ ، لبّيك ! لبّيك ! تو شريكى ندارى ، لبّيك ! همانا ستايش و نعمت و فرمانروايى، از آنِ توست. تو شريكى ندارى ، لبّيك ، لبّيك ـ اى صاحب والايىها ـ ، لبّيك !».
ايشان، [لبّيك] «ذى المعارج» را بسيار مىگفت و هر گاه به سوارهاى بر مىخورد، يا به بالاى تپّهاى مىرسيد، يا به دشتى سرازير مىشد، و نيز آخرِ شب و پس از نمازها، لبّيك مىگفت.
۳۳۸۲.امام صادق عليه السلام : پيامبر صلى اللّه عليه و آله چون به بَيداء رسيد، شترى را نزديكش آوردند. سوار آن شد و چون ايشان را حركت داد، لبّيكهاى چهارگانه را چنين گفت : «لبّيك ـ اى خدا ـ ، لبّيك! لبّيك ! تو شريكى ندارى ، لبّيك! ستايش و نعمت و فرمانروايى، از آنِ توست. شريكى براى تو نيست». سپس فرمود : «در اين جاست كه خداوند، خبيثها (لشكريان سفيانى) را به زمين فرو مىبرد» .
۳۳۸۳.مسند الشافعىـ به نقل از محمّد بن منكدر ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله «لبّيك» را بسيار تكرار مىكرد.
۳۳۸۴.السنن الكبرىـ به نقل از خُزَيمة بن ثابت ـ : هر گاه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله از لبّيكگويى فارغ مىشد، از خداوند، رضوان و آمرزش او را مىطلبيد و از آتش دوزخ، به رحمتش پناه مىبُرد.
