۳۳۱۹.الكافىـ به نقل از محمّد بن احمد بن مطهّر ـ : به امام عسكرى عليه السلام نامه نوشتـ[م] و از روايتى خبر داد[م] كه مىگويد : پيامبر صلى اللّه عليه و آله در ماه رمضان و غير آن، شبانه سيزده ركعت مىخواند، كه نماز وتر و دو ركعت نافله صبح هم جزو آن بود.
امام عليه السلام نوشت : «خدا دهانش را بشكند ! پيامبر صلى اللّه عليه و آله در بيست شب [اوّل] ماه رمضان، هر شب ، بيست ركعت نماز خواند : هشت ركعت پس از مغرب و دوازده ركعت پس از عشا. نيز در شب نوزدهم و بيست و يكم و بيست و سوم، غسل مىكرد و در اين دو شب (شب بيست و يكم و شب بيست و سوم)، سى ركعت نماز [دهه آخر را ]خواند : دوازده ركعت پس از مغرب و هجده ركعت پس از عشا، و در اين دو شب، صد ركعت نماز [اضافه ]خواند : در هر ركعت، فاتحة الكتاب و ده بار [سوره] «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ»، و تا آخر ماه، هر شب، سى ركعت نماز خواند، به گونهاى كه بيان كردم».
۳۳۲۰.تهذيب الأحكامـ به نقل از محمّد بن سليمان ، در باره نماز پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در ماه رمضان ـ : امام رضا عليه السلام فرمود : «چون اوّلين شب ماه رمضان فرا رسيد، پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله نماز مغرب را خواند. سپس چهار ركعتى را كه هر شب پس از مغرب مىخواند، خواند و سپس هشت ركعت نماز گزارد. و چون نماز عشا را خواند و نيز دو ركعت پس از آن را كه هر شب، نشسته مىخواند، برخاست و دوازده ركعت خواند. سپس وارد خانهاش شد.
چون مردم ديدند كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله پس از ورود ماه رمضان بر نماز خود افزود، در اين باره پرسيدند. به آنان خبر داد كه : "اين نمازى كه خواندم، به خاطر برترى ماه رمضان بر ماههاى ديگر است".
چون شب شد، پيامبر صلى اللّه عليه و آله ايستاد كه نماز بخواند. مردم، پشت سر او صف بستند. پيامبر صلى اللّه عليه و آله رو به آنان كرد و فرمود : "اى مردم ! اين نماز، نافله است و نافله به جماعت خوانده نمىشود. هر يك از شما به تنهايى بخواند و آنچه را خداوند از كتابش به او آموخته، بخواند. بدانيد كه در نافله، جماعت نيست". مردم، پراكنده شدند و هر كدام، جداگانه براى خودشان نماز خواندند.
چون شب نوزدهم ماه رمضان شد، پيامبر صلى اللّه عليه و آله پس از غروب خورشيد، غسل كرد و با غسل، نماز مغرب را خواند. چون نماز مغرب و چهار ركعتى را كه در گذشته هر شب پس از نماز مغرب مىخواند، خواند، وارد خانهاش شد. چون بلال براى نماز عشا اقامه گفت، پيامبر صلى اللّه عليه و آله بيرون آمد و با مردم نماز خواند. چون نماز پايان يافت، دو ركعت نشسته خواند، همچون هر شب. سپس برخاست و صد ركعت نماز خواند ، و در هر ركعت، فاتحة الكتاب و ده بار [سوره] «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را مىخواند. چون از اين نماز فارغ شد، نمازى را كه هر شب در آخر شب مىخواند و نيز نماز وَتر را خواند.
چون شب بيستم ماه رمضان شد، همچون شبهاى گذشته ماه رمضان، انجام داد : هشت ركعت، پس از مغرب و دوازده ركعت، پس از عشا.
پس چون شب بيست و يكم شد، هنگام غروب آفتاب، غسل كرد و در آن شب ، مثل شب نوزدهم، نماز خواند. و چون شب بيست و دوم شد، بر نماز خود افزود و هشت ركعت، پس از مغرب و بيست و دو ركعت، پس از عشا نماز خواند.
شب بيست و سوم كه شد، همچون شب نوزدهم و شب بيست و يكم باز غسل كرد، و مانند آن را انجام داد».
گفتهاند : از امام عليه السلام در باره پنجاه ركعت نماز در ماه رمضان پرسيدند كه : تكليف آن چيست ؟
فرمود : «پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله اين نماز (نافلههاى ماه رمضان) را مىخواند و پنجاه ركعت را نيز طبق آنچه در غير ماه رمضان مىخواند، مىخواند و چيزى از آن نمىكاست».
