۳۳۰۶.امام صادق عليه السلام : روزه ماه شعبان براى كسى كه روزه مىگيرد، نيكوست ؛ زيرا صالحان ، آن را روزه داشتند يا به آن ترغيب نمودند، و پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله شعبان را به ماه رمضان متّصل مىكرد.
۳۳۰۷.المقنعةـ به نقل از زيد شحّام ـ : به امام صادق عليه السلام گفتم : آيا كسى از پدرانت ، شعبان را روزه گرفته است؟ فرمود : «آرى، پدرانم آن را روزه مىگرفتند و من نيز آن را روزه مىدارم و پيروانم را به روزه آن فرمان مىدهم. هر كدام از شما كه شعبان را روزه بدارد تا اين كه آن را به ماه رمضان متّصل كند، حقّى بر خداوند دارد كه دو بهشت [عدن و رضوان ]را به او عطا كند و فرشتهاى هر شب به هنگام افطارش از دل عرش ندايش مىدهد : "اى فلانى! پاكيزه گشتهاى و بهشت ، گوارايت باد! و برايت همين بس كه پيامبر خدا را پس از وفاتش خوشحال كردى"».
۳۳۰۸.مصباح المتهجّدـ به نقل از صفوان بن مهران جمّال ـ : امام صادق عليه السلام به من فرمود : «هر كس را كه در منطقهات هست ، به روزه شعبان ترغيب كن». گفتم : فدايت شوم! آيا در آن فضيلتى مىبينى؟ فرمود : «آرى، پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله چون هلال ماه شعبان را مىديد، به منادىاى فرمان مىداد كه در مدينه ندا دهد : "اى اهل مدينه! من پيامآور پيامبر خدا به سوى شما هستم. هان كه [پيامبر صلى اللّه عليه و آله مىفرمايد :] "شعبان، ماه من است. پس خداوند رحمت كند هر كس كه مرا در ماهم يارى دهد!"».
سپس امام صادق عليه السلام فرمود : «امير مؤمنان على عليه السلام مىفرمود : "از آن هنگام كه شنيدم منادى پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در ماه شعبان اين ندا را داد، روزه ماه شعبان در طول زندگىام از من فوت نشده و نخواهد شد، إن شاء اللّه تعالى" و سپس مىفرمود : "روزه دو ماه پى در پى، بازگشتى از خداوند است"».۱
