۳۲۲۳.مسند ابن حنبلـ به نقل از صفوان بن معطل سلمى ـ : در سفرى، همراه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله بودم . شبى نماز پيامبر صلى اللّه عليه و آله را زير نظر گرفتم . نماز عشا را خواند و سپس خوابيد . نيمه شب بيدار شد و ده آيه آخر سوره آل عمران را خواند و سپس مسواك زد و آن گاه وضو گرفت و سپس ايستاد و دو ركعت نماز خواند كه نفهميدم كدام يك از قيام و ركوع و سجودش طولانى‏تر بود (مساوى بودند) . آن گاه باز گشت و خوابيد و سپس بيدار شد و همان گونه كرد و سپس پيوسته مانند كار اوّل را كرد تا آن كه يازده ركعت نماز خواند.

۳۲۲۳.مسند ابن حنبل عن صفوان بن المعطل السلمي : كُنتُ مَعَ رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله في سَفَرٍ فَرَمَقتُ^۱ صَلاتَهُ لَيلَةً فَصَلَّى العِشاءَ الآخِرَةَ ، ثُمَّ نامَ ، فَلَمّا كانَ نِصفُ اللَّيلِ استَيقَظَ فَتَلاَ الآياتِ العَشرَ آخِرَ سورَةِ آلِ عِمرانَ ، ثُمَّ تَسَوَّكَ ، ثُمَّ تَوَضَّأَ ثُمَّ قامَ فَصَلّى رَكعَتَينِ ، فَلا أدري أ قِيامُهُ أم رُكوعُهُ أم سُجودُهُ أطوَلُ ؟ ثُمَّ انصَرَفَ فَنامَ ، ثُمَّ استَيقَظَ فَفَعَلَ ذلِكَ ، ثُمَّ لَم يَزَل يَفعَلُ كَما فَعَلَ أوَّلَ مَرَّةٍ حَتّى صَلّى إحدى عَشرَةَ رَكعَةً .^۲