۲ / ۲۷
دعاى پيامبر صلى اللّه عليه و آله پس از نماز صبح
۳۱۲۰.كتاب من لايحضره الفقيهـ به نقل از حفص بن بخترى ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله پس از نماز صبح مىگفت : «خدايا ! به تو پناه مىبرم از نگرانى و اندوه و ناتوانى و سستى و بخل و ترس و فشار قرض و چيره آمدن مردان [اوباش]، و بىشوهر ماندن زنان، و غفلت و خوارى، و سنگدلى و عيالوارى و بينوايى. به تو پناه مىبرم از نفْسى كه سير نشود، و از دلى كه خاشع نباشد، و از چشمى كه اشك نريزد، و از دعايى كه شنيده [و پذيرفته] نشود، و از نمازى كه سود نبخشد. به تو پناه مىبرم از زنى كه پيش از فرا رسيدن زمان پيرىام، مرا پير سازد. به تو پناه مىبرم از فرزندى كه بر من، سَرورى كند. به تو پناه مىبرم از مالى كه مايه عذاب من شود. به تو پناه مىبرم از [دوست ]دغلكارى كه اگر خوبى ببيند، آن را مىپوشاند و اگر بدى ببيند، افشا مىكند. بار خدايا ! مرا مديون نيكى و احسانِ هيچ نابهكارى قرار مده».
۳۱۲۱.المعجم الأوسطـ به نقل از ابو بَرده اَسلَمى، از پدرش ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هر گاه نماز صبح مىگزارْد، با صدايى بلند، چنان كه يارانش بشنوند، سه بار مىگفت : «بار خدايا ! دين مرا برايم به سامان آور ؛ همان را كه مايه حفظ من ساختهاى».
و نيز سه بار مىگفت : «بار خدايا ! دنياى مرا به سامان آور ؛ همان را كه مايه زندگانى من قرار دادهاى».
و سه بار مىگفت : «بار خدايا ! آخرت مرا به سامان آور ؛ همان را كه بازگشتم را به سوى آن، مقرّر فرمودهاى».
سپس سه بار مىگفت : «بار خدايا ! من از خشم تو به خشنودىات پناه مىجويم».
و سه بار مىگفت : «بار خدايا! من از مجازاتت به گذشتت، پناه مىجويم».
و سه بار مىگفت : «بار خدايا ! من از تو به تو پناه مىجويم».
و مىگفت : «بار خدايا! مانعى در برابر عطاى تو نيست و دهندهاى در برابر منع تو نيست، و بهرهمند بىنيازى نيست كه از تو بىنياز باشد».
