پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هستند. بنا بر اين، با توجّه به تأكيد امامان اهل بيت عليهمالسلام بر «جلسه استراحت» ، مىتوان نماز پيامبر صلى اللّه عليه و آله را مشتمل بر اين جزء به شمار آورد. طرفه اين كه اهل سنّت، خود روايت كردهاند كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در نمازش، جلسه استراحت را رعايت مىكرده ؛۱ ولى در عين حال، غالب فقيهانشان بِدان فتوا ندادهاند و در نتيجه پس از سجده دوم، بدون مكث بر مىخيزند.
۸ . قصر نماز در سفر
اهل سنّت و شيعه، احاديثى نقل كردهاند كه نشان مىدهد پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در سفر ، نمازهاى چهارركعتى را به صورت قصر و دو ركعتى مىخواندهاند. دو حديث زير، از آن جمله هستند . نخست، از سلمان نقل شده است كه مىگويد:
فُرِضَتِ الصَّلاةُ رَكعَتَينِ رَكعَتَينِ ، فَصَلاّها رَسولُ اللّه صلى اللّه عليه و آله بِمَكَّةَ حَتّى قَدِمَ المَدينَةَ وَ صَلاّها بِالمَدينَةِ ما شاءَ اللّهَ وَ زيدَ فى صَلاةِ الحَضَرِ رَكعَتَينِ وَ تُرِكَتِ الصَّلاةُ فِى السَّفَرِ عَلى حالِها .۲نماز به صورتِ دو ركعت دو ركعت ، واجب شد . پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در مكّه چنين نماز خواند تا آن كه به مدينه آمد و در مدينه ، آن گونه كه خدا خواست ، نماز گزارد ، به اين شكل كه به نماز در وطن ، دو ركعت افزود و نماز در سفر را به حال خود ، رها كرد .
حديث ديگر از امام باقر عليه السلام است كه فرمود :
قَد سافَرَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله إلى ذى خَشَبٍ وَ هِىَ مَسيرَةُ يَومٍ مِنَ المَدينَةِ يَكونُ إلَيها بَريدانِ أربَعَةٌ وَ عِشرونَ ميلاً فَقَصَّرَ وَ أفطَرَ فَصارَت سُنَّةً . وَ قَد سَمّى رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله قَوما صاموا حينَ أفطَرَ : العُصاةَ ، قالَ عليه السلام : فَهُمُ العُصاةُ إلى يَومِ القيامَةِ .۳پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله به ذى خشب ـ كه يك روز تا مدينه فاصله داشت ـ سفر كرد . نماز
