۳۰۸۶.سنن أبى داوودـ به نقل از عقبة بن عامر ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله چون سجده مىكرد، سه بار مىگفت : «سبحان ربّى الأعلى و بحمده ؛ پاك است خداى والا و ستايش، او راست».
۳۰۸۷.امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هر گاه صورتش را براى سجده [بر زمين ]مىنهاد، مىگفت : «بار خدايا ! آمرزش تو، از گناهان من، گستردهتر است، و به رحمت تو اميدوارترم تا به عمل خويش. پس گناهان مرا بيامرز، اى زنده ناميرا !».
۳۰۸۸.صحيح مسلمـ به نقل از ابو هريره ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در سجدهاش مىگفت : «خدايا ! همه گناهان مرا، از ريز و درشت، و اوّل و آخر، و آشكار و پنهانش، بيامرز».
۳۰۸۹.حلية الأولياءـ به نقل از عايشه ، در توصيف سجده پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ : چون سجده مىكرد، مىگفت : «خدايا! براى تو سجده كردم و به تو ايمان آوردم و تو خداى منى. بر تو توكّل كردم».
۳۰۹۰.الدعاء ، طبرانىـ به نقل از عايشه ـ : نيمه شعبان، نوبت من بود. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله نزد من خوابيد... . [سپس او را نديدم و] به سوى حجرهام رفتم. ديدم مانند لباسى افتاده بر روى زمين، به سجده رفته است و مىگويد : «سياهى و پيكر من ، براى تو به سجده رفته و دلم به تو ايمان آورده است. اين، دستم است و جنايتهايش بر خودم. اى بزرگ كه براى هر كارِ بزرگى ، به تو اميدوارند ! گناه بزرگ را بيامرز. صورتم براى كسى به سجده افتاده كه آن را آفريده و شكافش داده و چشم و گوش برايش نهاده است... . از ناخشنودىات به خشنودىات و از كيفرت به عافيتت و از خودت به خودت پناه مىبرم. تو، همان گونهاى كه خود را ستودى و من همان را مىگويم كه برادرم داوود گفت : صورتم را براى سَرورم به خاك مىسايم كه سجده بر آن، [لازم و] حقّ اوست».
