۲۸۹۵.الكافىـ به نقل از حريز، از زُراره ـ : امام باقر عليه السلام فرمود : «آيا وضوى پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله را برايتان بازگو نكنم ؟». گفتيم : چرا. ايشان يك ظرف آب خواست و آن را در برابرش نهاد و آستينهايش را بالا زد و دست راست خود را درون ظرف برد و فرمود : «اين چنين، وقتى دست پاك باشد [در ظرف آب فرو برده مىشود]» و مشتى آب پر كرد و به پيشانىاش ريخت و فرمود : «بسم اللّه» و آن را به دو سمت محاسنش كشيد و سپس دستش را يك بار به صورت و ظاهر پيشانىاش كشيد. آن گاه دست چپش را در ظرف آب فرو برد و آن را پر كرد و به آرنج راستش ريخت و دست چپش را به ساعدش كشيد تا اين كه آب به نوك انگشتانش جريان پيدا كرد و در ادامه دست راستش را پر از آب كرد و بر آرنج دست چپش ريخت و دستش را به ساعدش كشيد تا اين كه آب به نوك انگشتانش به حركت در آمد. سپس جلوى سر و روى پاهايش را با رطوبت دست چپش و رطوبت باقى مانده دست راستش مسح كرد.۱
همچنين امام باقر عليه السلام فرمود : «خداوند، تك است۲ و تك را دوست دارد. در وضو سه مشت آب بس است : مشتى براى صورت، و دو مشت براى دو دست. با رطوبت دست راستت پيشانىات را مسح مىكنى و با باقى مانده رطوبت دست راستت روى پاى راستت را مسح مىكشى و با رطوبت دست چپت، روى پاى چپت را مسح مىكنى».
امام باقر عليه السلام فرمود : «شخصى از امير مؤمنان عليه السلام از وضوى پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله پرسيد و ايشان مانند همين را روايت فرمود».
1.در مرآة العقول (ج ۱۳ ص ۷۵) آمده است : حمل اين فرموده : «با رطوبت دست چپش» بر لف و نشر مرتّب ، مقتضى اين است كه امام عليه السلام سرش را با دست چپش مسح كرده باشد كه كاملاً بعيد است . نيز حمل آن بر لف و نشر مشوّش هم بعيد است ؛ چون از رطوبت مانده دست راست حرف زده ؛ ولى از رطوبت دست چپ حرفى نزده و بدين ترتيب ، حمل بر لف و نشر مشوّش نمىتواند درست باشد . با اين وصف ، اظهر اين است كه «با رطوبت دست چپش» به متعلّقات مسح دو پا ـ كه به آن عطف شده ـ ، مربوط است ، و برگرداندن آن ، به معطوف و معطوف عليه ، [در كلام ]لازم نيست ... و در اين صورت ، درج كردن كلمه «البقيّة (باقىمانده)» اشاره دارد كه مسح سر با دست راست بوده است .
2.«وتر» به معناى تك و تنهاست . واو آن ، مفتوح و مكسور خوانده مىشود . ذات خداوند ، تنها و قسمتناپذير و تجزيهناپذير است ، چنان كه صفاتش هم يگانه است و شبيه و نمونه ندارد . خداوند در كارهايش نيز تك است و يار و مددكارى ندارد . «تك را دوست دارد» ، يعنى بر عمل تك ، ثواب مىدهد و آن را از عاملش مىپذيرد و از بندهاش به آن رضايت مىدهد .
