۳۷۰۰.صحيح مسلمـ به نقل از حذيفه ـ :شبى با پيامبر صلى اللّه عليه و آله نماز خواندم. [سوره] بقره را آغاز كرد ... و آرام آرام مىخواند. هر گاه به آيهاى مىرسيد كه در آن تسبيح خدا بود، تسبيح مىگفت، و هر گاه به درخواستى مىرسيد، [از خداوند ]درخواست مىكرد، و هر گاه به [آيه مشتمل بر] پناه بردن مىرسيد، [به خدا] پناه مىبرد.
۳۷۰۱.مسند ابن حنبلـ به نقل از حذيفه ـ :پيامبر صلى اللّه عليه و آله هر گاه به آيه مهرآميزى مىرسيد، [آن را ]درخواست مىكرد و هر گاه به آيهاى بر مىخورد كه در آن از عذاب ، ياد شده بود، به خدا پناه مىبرد و هر گاه از آيهاى مىگذشت كه در آن ، خداوند عزّ و جلّ تنزيه شده بود، تسبيح مىگفت.
۱۰ / ۷
لبّيك گفتن ، هنگام قرائت برخى سورهها و آيهها
۳۷۰۲.مجمع البيانـ به نقل از قتاده ـ :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله چون اين سوره [يعنى سوره تين] را ختم مىكرد، مىگفت : «چرا! و من نيز بر آن [كه خداوند، أحكم الحاكمين است] ، از گواهان هستم» .
۳۷۰۳.المستدرك على الصحيحينـ به نقل از ابو هريره ـ :پيامبر صلى اللّه عليه و آله هر گاه آيه : «آيا چنين [خدايى ]نمىتواند مردگان را زنده گرداند؟» را مىخواند، مىفرمود : «چرا !».
۳۷۰۴.السنن الكبرىـ به نقل از موسى بن ابى عايشه ـ :مردى بالاى خانهاش نماز مىخواند و چون قرائت كرد : «آيا چنين [خدايى] نمىتواند مردگان را زنده كند ؟ »، گفت : «منزّهى تو ، اى خدا! چرا! [مىتوانى]» . ماجرا را از او پرسيدند. گفت : آن را از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله شنيدم.