۴۱۱۶.سنن أبى داوودـ به نقل از واصل وابسته ابو عيينه ـ :شنيدم كه امام باقر عليه السلام مى‏فرمايد : «سمرة بن جندب [درخت خرمايى و] راهى به آن ، در باغ مردى از انصار داشت . خانواده آن مرد در آن باغ مى‏نشستند و سمره براى سر زدن به درخت خرمايش به آن باغ وارد مى‏شد و اين امر بر آن مرد ، گران مى‏آمد و موجب آزارش مى‏شد . آن مرد از سمره خواست كه درخت را به او بفروشد ؛ امّا سمره نپذيرفت . آن مرد از وى خواست كه درختى را در جاى ديگرى در عوض آن به او بدهد ؛ امّا باز نپذيرفت .
مرد انصارى نزد پيامبر صلى اللّه عليه و آله آمد و مطلب را بازگو كرد . پيامبر صلى اللّه عليه و آله از او خواست كه درختش را بفروشد ؛ امّا سمره نپذيرفت . پيامبر صلى اللّه عليه و آله درخواست كرد كه به جاى آن ، درخت ديگرى را در جاى ديگر به وى بدهد ؛ ولى باز نپذيرفت . پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «آن را به او ببخش و در عوض ، فلان و فلان به تو مى‏دهم» و چيزهايى براى ترغيب او ذكر فرمود ؛ امّا سمره باز نپذيرفت . پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «تو مردى زيان‏رسانى» و به مرد انصارى فرمود : «برو و درخت خرمايش را از ريشه در آور» .

۴۱۱۷.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله :امّتم را به حَرَج [و سختى] نيندازيد . خدايا! از هر كس كه امّتم را به سختى مى‏اندازد ، انتقام بگير .

۴۱۱۶.سنن أبي داود عن واصل مولى أبى عيينة : سَمِعتُ أبا جَعفَرٍ مُحَمَّدَ بنَ عَلِيٍّ عليه السلام يُحَدِّثُ ، عَن سَمُرَةَ بنِ جُندَبٍ أنَّهُ كانَت لَهُ عَضُدٌ^۱مِن نَخلٍ في حائِطِ رَجُلٍ مِنَ الأَنصارِ ، قالَ : ومَعَ الرَّجُلِ أهلُهُ ، قالَ : فَكانَ سَمُرَةُ يَدخُلُ إلى نَخلِهِ فَيَتَأَذّى بِهِ ويَشُقُّ عَلَيهِ ، فَطالَبَ إلَيهِ أن يَبيعَهُ ، فَأَبى ، فَطَلَبَ إلَيهِ أن يُناقِلَهُ ، فَأَبى ، فَأَتَى النَبِيَّ صلى اللّه عليه و آله فَذَكَرَ ذلِكَ لَهُ . فَطَلَبَ إلَيهِ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله أن يَبيعَهُ ، فَأَبى ، فَطَلَبَ إلَيهِ أن يُناقِلَهُ ، فَأَبى ، قالَ : «فَهَبهُ لَهُ ولَكَ كَذا وكَذا» أمرا رَغَّبَهُ فيهِ ، فَأَبى . فَقالَ : أنتَ مُضارٌّ ! فقالَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله لِلأَنصارِيِّ : اِذهَب فَاقلَع نَخلَهُ .^۲

۴۱۱۷.رسول اللّه‏ صلى اللّه عليه و آله :لا تُحرِجوا^۳اُمَّتي ، اللّهُمَّ مَن أحرَجَ اُمَّتي فَانتَقِم مِنهُ .^۴