۴۰۶۸.امام صادق عليه السلام :[سوره انفال] در جنگ بدر نازل شد . هنگامى كه قريش شكست خورد ، ياران پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله سه دسته شدند : يك دسته كنار خيمه پيامبر صلى اللّه عليه و آله ماندند ، يك دسته به تاراج غنيمتها روى آوردند و دستهاى هم در پى دشمنان رفتند و آنان را اسير و به غنيمت گرفتند . هنگامى كه غنيمتها و اسيران را گرد آوردند ، انصار در باره اسيران [و زنده نگاه داشتن و فروش آنان ]به سخن در آمدند . پس ، خداوند ـ تبارك و تعالى ـ نازل نمود : «هيچ پيامبرى حق ندارد كه اسير داشته باشد تا آن گاه كه در زمين ، سخت [و استوار ]شود».
و آن گاه كه خداوند ، اسيران و غنائم را برايشان حلال كرد ، سعد بن مُعاذ ـ كه از افراد باقى مانده در كنار خيمه پيامبر صلى اللّه عليه و آله بود ـ ، به سخن در آمد و گفت : اى پيامبر خدا ! بىرغبتى به جهاد و يا ترس از دشمن ، ما را از تعقيب دشمن جلو نگرفت ؛ بلكه ترسيديم كه از جايگاه شما بگذريم و سواران دشمن مشرك به سويتان بيايند ، و سرشناسان مهاجر و انصار ، كنار خيمه[ى شما] ماندند و هيچ يك از آنان گله و شِكوهاى نكرده است . جنگجويان ـ اى پيامبر خدا ـ فراوان و غنيمتها اندك اند و هر گاه به اينها چيزى بدهى ، براى يارانت چيزى نمىماند . سعد ترسيد كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله غنائم و آنچه را كه از كشته شدگان باقى مانده بود ، ميان جنگجويان قسمت كند و چيزى به كسانى كه كنار خيمه پيامبر صلى اللّه عليه و آله و نزد ايشان مانده بودند ، ندهد . از اين رو ، دچار اختلاف شدند ، تا آن كه از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله سؤال كردند و گفتند : اين غنيمتها از آنِ كيست ؟
خداوند نازل فرمود : «از تو در باره انفال مىپرسند . بگو : انفال ، از آنِ خداوند و پيامبر است»، و مردم باز گشتند و سهمى از غنيمت نداشتند و پس از آن ، خداوند ، نازل فرمود : «و بدانيد كه هر چه به غنيمت گرفتيد ، يك پنجمِ آن ، براى خداوند و براى پيامبر و براى نزديكان [پيامبر] و يتيمان و بينوايان و در راه ماندگان است». از اين رو پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله غنائم را ميان آنان قسمت كرد .
