تحليلى در باره بيعت در سيره نبوى
كلمه «بيعت» از مادّه «بيع» است كه در كنار واژه «بيع»، مصدر و به معناى معاهده و معاقده ، عهد و پيمان ، پذيرش رياست و فرمانبردارى و وفادارى است . ابن منظور در اين باره مىگويد :
البَيعَةُ : الصَّفقَةُ عَلى إيجابِ البَيعِ وَ عَلَى المُبايَعَةِ وَ الطّاعَةِ .۱
بيعت : كف بر كف ديگرى زدن به نشانه فروختن چيزى يا پيمان بستن و فرمانبردارى از او .
عربها هنگام خريد و فروش و براى اعلام قطعى شدن معامله ، دست راست خود را به يكديگر مىزدند و آن را «صفقه» يا «بيعت» مىگفتند . آنها همچنين براى پذيرش رياست حاكم و امير ، به او دست مىدادند و اين عمل، نوعى معامله و داد و ستد محسوب مىشد ، بدين معنا كه بيعت كننده، اطاعت و فرمانبردارى را پذيرفته و بيعت شونده هم به امورى متعهّد مىشود. از اين رو ، اين عمل را نيز «بيعت» مىناميدند .۲
بيعت، پيش از اسلام
بيعت ، يكى از سنّتهاى مهمّ جامعه عرب در دوران جاهليت براى انتخاب و يا
