«ذنب» و «عصيان» در اين احاديث به كار نرفته است.
تنى است كه در باره توبه، به گونهاى ديگر نيز مىتوان پاسخ داد. توبه به معناى بازگشت به خدا و قرب به اوست و قرب خداوند، لازم نيست از سطح و لايهاى فرودين صورت گيرد؛ بلكه مىتواند از مرتبهاى بالا به مرتبهاى بالاتر صورت پذيرد و اين با توجّه به گستردگى مسير كمال تا بىنهايت ، مىتواند نامحدود باشد . بر اين اساس ، پيامبر صلى اللّه عليه و آله با عمل صالح و نيز بازگشت مكرّر به خداوند و عبور از طبيعت به ملكوت،هر روز صدها درجه قرب به خدا را مىپيموده است.۱
نكته ديگر ، دو حديثِ نقل شده از امام صادق عليه السلام اند۲كه به ظاهر، متعارض مىنمايند ؛ چرا كه روايت حارث بن مغيره مىگويد : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هفتاد بار ذكر استغفار و هفتاد بار ذكر توبه را بر زبان مىآورد و روايت زيد شحّام مىگويد : پيامبر صلى اللّه عليه و آله ذكر توبه را هفتاد بار مىگفت.
به نظر مىرسد كه حلّ اين تعارض بايد بر پايه قبول روايت حارث بن مغيره و تبيين و توجيه روايت زيد شحّام صورت پذيرد ؛ زيرا با توجّه به كثرت احاديثِ وارد شده در باره استغفار پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله ، بويژه از خود امام صادق عليه السلام ،۳نمىتوان مقصود امام صادق عليه السلام از پاسخ منفى دادن به پرسشگر را در اين حديث ، نفى استغفار دانست.
بر اين پايه، پاسخ منفى امام عليه السلام ، ناظر به با هم گفتن ذكر استغفار و ذكر توبه در يك عبارت است. به سخن ديگر، امام عليه السلام مىفرمايد : پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله هر دو ذكر «أستغفر اللّه ربّى» و «أتوب إلى اللّه» را به گونه مستقل و جدا از هم ذكر مىكرد و اين ، گونهاى اهمّيت دادن به هر دو ذكر و يادكرد بيشتر خداوند است.