پيامبر صلى اللّه عليه و آله نشان از استقامت بر تصميم خود دارد .^۱افزون بر اين ، بسيارى از مأموريت‏هاى مهم و خطرناكى كه پيامبر صلى اللّه عليه و آله به عهده امام على عليه السلام نهاد ، همه در دوره جوانى وى بوده است ؛ مأموريت‏هايى به سان تبليغ و قضاوت در يمن ، فرماندهى برخى جنگ‏ها ، عزيمت به مكّه و ابلاغ پيام برائت الهى از مشركان و جانشينى در مدينه به هنگام عزيمت پيامبر صلى اللّه عليه و آله به تبوك .^۲

گفتنى است كه با توجّه به جوان بودن بسيارى از ياران پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ، جستجوى فراگير در متون تاريخ و سيره مى‏تواند نمونه‏هاى بيشترى را به ارمغان آورد .

موفّق شد كه سران مدينه همچون سعد بن مُعاذ و اسيد بن حضير را به دين اسلام در آورد كه به گفته ابن اثير ، براى افتخارات او كافى است .^۱نكته شايان توجّه ، آن كه دعوت مصعب را نيز بيشتر جوانان پاسخ مى‏دادند .^۲

عتاب بن اسيد نيز جوانى بيست و يك ساله بود كه براى نخستين بار به فرماندارى پايتخت واقعى عربستان (مكّه) و امامت جماعت شريف‏ترين مسجد دنيا ، مسجد الحرام ، منصوب شد . او با تدبير و حسن سياست ، اين شهر بزرگ را تا پايان عمر مبارك پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله اداره كرد .

استدلال پيامبر صلى اللّه عليه و آله براى به كارگيرى اين جوانان ، بسيار منطقى و مقبول است . ايشان به هنگام نصب عتاب فرمود :
وَ لَو أعلَمُ لَهُم خَيرا مِنكَ استَعمَلتُهُ عَلَيهِم .^۳
و اگر برايشان بهتر از تو را سراغ داشتم ، او را بر آنها مى‏گماردم .

و در پاسخ اعتراض بزرگان و سال‏خوردگان مكّه نوشت :
وَ لا يَحتَجَّ مُحتَجٌّ مِنكُم فى مُخالَفَتِهِ بِصِغَرِ سِنِّهِ ، فَلَيسَ الأَكبَرُ هُوَ الأَفضَلُ ، بَلِ الأَفضَلُ هُوَ الأَكبَرُ .^۴
هيچ كس در مخالفت با او به كم سن و سال بودن وى استدلال نكند ؛ چرا كه بزرگ‏تر ، برتر نيست ؛ بلكه برتر ، بزرگ‏تر است .

گفتنى است كه مشابه همين اعتراض به هنگام انتصاب اُسامه به فرماندهى سپاه ، صورت گرفته است ؛^۵چرا كه اُسامه در آن هنگام ، تنها هجده سال داشت ؛^۶امّا پاسخ