۳۹۳۰.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ خطاب به هاشميان كه در خانه‏اى گرد آمده بودند ـ :اى هاشميان ! خداوند ، مرا به سوى همه مردم و بويژه به سوى شما فرستاده ، و به من فرمان داده است كه خويشاوندان نزديكم را هشدار دهم . پس اين گونه نباشد كه امّتم روز قيامت بيايند و بهشت را ميان خود ، قسمت كنند و شما نزد من بياييد ، در حالى كه دنيا را بر گردن‏هايتان حمل مى‏كنيد و به خويشاوندى‏تان با من چنگ مى‏زنيد ! دوستان من از ميان همه امّتم ، تنها پرهيزگاران هستند و شما دعايى مستجاب را حق داريد . پس آن را ميان همه خودتان بر پا داريد .

۳۹۳۱.الإرشاد :پيامبر صلى اللّه عليه و آله در آغاز دعوت به اسلام ، گروهى برگزيده از خانواده و تبار خود را گِرد آورد و ايمان را بر آنان عرضه نمود ... . آن گاه فرمود ... : «اى فرزندان عبد المطّلب ! خداوند ، مرا براى تمام مردم و بويژه شما برانگيخته است و فرموده است : «و خويشاوندان نزديكت را هشدار بده». من ، شما را به دو كلمه كه بر زبان ، سبك‏بار ، امّا در ترازو[ى عمل] ، گران‏بارند ، دعوت مى‏كنم . شما به كمك اين دو كلمه ، عرب و عجم را مالك خواهيد شد ، و با يارى آن دو ، امّت‏ها فرمان‏بردار شما خواهند شد و با آنها وارد بهشت مى‏شويد و از آتش نجات خواهيد يافت . [آن دو كلمه اين است :] شهادت به اين كه معبودى جز خداى يكتا نيست و اين كه من فرستاده خدايم» .

۳۹۳۲.صحيح البخارىـ به نقل از ابن عبّاس ـ :هنگامى كه آيه «خويشاوندان نزديكت را هشدار بده»نازل شد ، پيامبر صلى اللّه عليه و آله بر [كوه] صفا بالا رفت و خطاب به تيره‏هاى قريش ، ندا سر داد : «اى فرزندان فِهر ! اى فرزندان عَدى !» . آنان گِرد آمدند . حتّى آن كه نمى‏توانست بيايد ، فرستاده‏اى فرستاد تا از نزديك ، شاهد ماجرا باشد . ابو لهب و قريش آمدند . آن گاه [پيامبر صلى اللّه عليه و آله ]فرمود : «به نظرتان اگر به شما خبر دهم كه سپاهى در دشت مى‏خواهد بر شما هجوم آورد ، مرا تصديق مى‏كنيد ؟» .
گفتند : آرى . ما جز راستى از تو سراغ نداريم .
فرمود : «من شما را به عذابى سخت در پيش رويتان بيم مى‏دهم» .
ابو لهب گفت : مرگ بر تو ، در بقيّه روز ! آيا ما را براى اين ، گرد آورده‏اى ؟!
در پى آن ، اين آيه فرود آمد : «زيانكار باد دو دست ابو لهب و مرگ بر او باد ! دارايى او و آنچه اندوخت ، بى‏نيازش نكرد».

۳۹۳۰.رسول اللّه‏ صلى اللّه عليه و آله ـ لِبَني هاشِمٍ وقَد جَمَعَهُم في دارٍ ـ :يا بَني هاشِمٍ ، إنَّ اللّهَ بَعَثَني إلَى الخَلقِ عامَّةً ، وبَعَثَني إلَيكُم خاصَّةً ، وأَمَرَني أن اُنذِرَ عَشيرَتِيَ الأَقرَبينَ ، فَإِيّايَ لا تَأتِيَنَّ اُمَّتي يَومَ القِيامَةِ يَقتَسِمونَ مُلكَ الآخِرَةِ ، وتَأتونّي تَحمِلونَ الدُّنيا عَلى رِقابِكُم تُدلونَ بِقَرابَتِكُم ! فَإِنَّما أولِيائي مِن جَميعِ اُمَّتِيَ المُتَّقونَ ، وإنَّ لَكُم دَعوَةً مُجابَةً ، فَأقيموا فيها جَميعا بَينَكُم .^۱

۳۹۳۱.الإرشاد :إنَّ النَّبِيَّ صلى اللّه عليه و آله جَمَعَ خاصَّةَ أهلِهِ وعَشيرَتَهُ فِي ابتِداءِ الدَّعوَةِ إلَى الإِسلامِ ، فَعَرَضَ عَلَيهِمُ الإِيمانَ . . . ثُمَّ قالَ . . . : يا بَني عَبدِ المُطَّلِبِ ، إنَّ اللّهَ بَعَثَني إلَى الخَلقِ كافَّةً ، وبَعَثَني إلَيكُم خاصَّةً ، فَقالَ عزّ و جلّ : « وَ أَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ »، وأَنا أدعوكُم إلى كَلِمَتَينِ خَفيفَتَينِ عَلَى اللِّسانِ ، ثَقيلَتَينِ فِي الميزانِ ، تَملِكونَ بِهِمَا العَرَبَ وَالعَجَمَ ، وتَنقادُ لَكُم بِهِمَا الاُمَمُ ، وتَدخُلونَ بِهِمَا الجَنَّةَ ، وتَنجونَ بِهِما مِنَ النّارِ : شَهادَةِ أن لا إلهَ إلاَّ اللّهُ ، وأَنّي رَسولُ اللّهِ .^۲

۳۹۳۲.صحيح البخاري عن ابن عبّاس :لَمّا نَزَلَت:« وَ أَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ »، صَعِدَ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله عَلَى الصَّفا فَجَعَلَ يُنادي : يا بَني فِهرٍ ، يا بَني عَدِيٍّ ؛ لِبُطونِ قُرَيشٍ ، حَتَّى اجتَمَعوا ، فَجَعَلَ الرَّجُلُ إذا لَم يَستَطِع أن يَخرُجَ أرسَلَ رَسولاً لِيَنظُرَ ما هُوَ ، فَجاءَ أبو لَهَبٍ وقُرَيشٌ ، فَقالَ : أرَأَيتَكُم لو أخبَرتُكُم أنَّ خَيلاً بِالوادي تُريدُ أن تُغيرَ عَلَيكُم ، أكُنتُم مُصَدِّقِيَّ ؟ قالوا : نَعَم ، ما جَرَّبنا عَلَيكَ إلاّ صِدقا ، قالَ : فَإِنّي نَذيرٌ لَكُم بَينَ يَدَي عَذابٍ شَديدٍ . فَقالَ أبو لَهَبٍ : تَبّا لَكَ سائِرَ اليَومِ ! ألِهذا جَمَعتَنا ؟ ! فَنَزَلَت : « تَبَّتْ يَدَا أَبِى لَهَبٍ وَ تَبَّ * مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَ مَا كَسَبَ ».^۳