حديث
۳۹۱۰.امام على عليه السلام ـ در يادكرد از پيامبر صلى اللّه عليه و آله ـ :رسالت پروردگار را چنان رسانْد كه براى كسى جاى عذر نمانْد ، و امّت خود را اندرز گفت و ترسانْد ، و مژده بهشتشان داد و بِدان خوانْد ، و از دوزخشان بر حذر داشت و از آن ترسانْد .
۳۹۱۱.امام على عليه السلام ـ در توصيف پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ :امين وحىِ او بود ، و خاتم پيامبرانش ، و نويد دهنده به رحمتش ، و هشدار دهنده به [خشم و] كيفرش .
۳۹۱۲.امام على عليه السلام :خداوند ، محمّد صلى اللّه عليه و آله را نشانه [قريب الوقوع بودن] قيامت ، و بشارت دهنده به بهشت و هشدار دهنده به كيفر ، قرار داد .
۳۹۱۳.صحيح مسلمـ به نقل از ابو موسى [اشعرى] ـ :هر گاه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله يكى از اصحاب خود را در پى كارى مىفرستاد ، مىفرمود : «[به مردم] بشارت دهيد و بيزار نكنيد ، و آسان بگيريد و سختگيرى نكنيد!» .
۳۹۱۴.المعجم الكبيرـ به نقل از ابن عبّاس ـ :هنگامى كه اين آيه : «اى پيامبر ! ما تو را گواه و بشارت دهنده و هشدار دهنده فرستاديم» نازل شد ، پيامبر صلى اللّه عليه و آله على و مُعاذ را ـ كه به آنان فرمان داده بود به سوى يمن رهسپار شوند ـ ، طلبيد و فرمود : «رهسپار شويد و بشارت دهيد ، و بيزار نكنيد ، و آسان بگيريد و سختگيرى نكنيد ، كه بر من اين آيه فرود آمده است : «اى پيامبر ! . . .»» .۱
