۳۶۵۴.مجمع البيانـ به نقل از عبد اللّه بن مسعود ـ :هنگامى كه سوره[ى نصر] نازل شد، پيامبر صلى اللّه عليه و آله فراوان مىگفت : «خدايا! تو را تسبيح و حمد مىگويم. خدايا! مرا بيامرز، كه تو بسيار توبهپذير و مهربانى» .
۳۶۵۵.سنن الترمذىـ به نقل از ابو هريره ـ :پيامبر صلى اللّه عليه و آله هر گاه مشكلى برايش پيش مىآمد، سرش را به سوى آسمان بر مىداشت و مىگفت : «منزّه است خداوند بزرگ !».
۳۶۵۶.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ در دعايى كه ايشان ، پس از نماز مىخواند ـ :منزّه است خدايى كه رداى عزّت بر دوش افكند و آن را ويژه خويش گردانيد ! منزّه است خدايى كه جامه مجد و كرامت در پوشيد ! منزّه است خدايى كه تسبيح، جز او را نسزد ! منزّه است خداوندگار بخشش و نعمتها ! منزّه است خداوندگار بزرگى و ارجمندى ! منزّه است خداوندگار شُكوه و كرامت !
۳۶۵۷.الكافىـ به نقل از احمد بن حسن ميثمى، در حديثى كه سند آن را به پيامبر صلى اللّه عليه و آله مىرساند ـ :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هر گاه سفره برايش پهن مىشد، مىگفت : «منزّهى تو ـ اى خداوند ـ و چه نيكو ما را مىآزمايى ! منزّهى تو و چه بسيار به ما عطا مىكنى ! منزّهى تو و چه بسيار ما را عافيت مىبخشى ! بار خدايا ! به [روزىِ] ما و مردان و زنان فقير باايمان و مسلمان، گشايش ده».
۳۶۵۸.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله :منزّه است خدا، در علمش تا نهايت خشنودىاش! منزّه است خدا، پس از علمش او تا نهايت خشنودىاش! منزّه است خدا، با علمش، تا نهايت خشنودىاش ! و سپاس، خداى را با همه سپاسهايش بر همه نعمتهايش. پاكا خدا و سپاس، او را به منتهاى رضايتش در علمش ! و خدا بزرگتر است و حقّ اوست كه چنين باشد ... و پاكا خدا، چندان كه جز او، شمار آن را نداند، پيش از هر كس، و همراه با هر كس، و پس از هر كس !
