۳۶۵۱.سنن أبى داوودـ به نقل از ابو بكره ـ :هر گاه امر خوشحال كنندهاى براى پيامبر صلى اللّه عليه و آله پيش مىآمد و يا خبرش را به ايشان مىدادند، براى سپاسگزارى از خداوند به سجده مىافتاد.
۳۶۵۲.امام على عليه السلام :درودگويىِ پيامبر صلى اللّه عليه و آله ، تشكّر بود.
ر . ك : ج ۳ ص ۲۰۳ (سيره پيامبر صلى اللّه عليه و آله در شادى و سرور / سجده گزاردن) .
۹ / ۴
تسبيحگويى
قرآن
«و پيش از طلوع آفتاب و قبل از غروب آن ، تسبيح و حمد پروردگارت را به جا آور و همچنين [برخى] از ساعات شب و دو سوى روز ، [پروردگارت را ]تسبيح گوى . باشد كه] از الطاف الهى [خشنود شوى».
«پروردگارت را تسبيح و حمد كن و از او آمرزش بخواه، كه او بسيار توبهپذير است ».
ر . ك : ق : آيه ۳۹ ـ ۴۰ .
حديث
۳۶۵۳.مجمع البيانـ به نقل از اُمّ سلمه ـ :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در اواخر عمرش، بر نمىخاست و نمىنشست و نمىآمد و نمىرفت، جز آن كه مىگفت : «خدا را تسبيح و حمد مىگويم. از او آمرزش مىخواهم و به سوى او باز مىگردم» . علّت آن را پرسيديم. فرمود : «به آن، فرمان يافتهام» و آن گاه ]سوره] «إِذَا جَآءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ»را قرائت نمود .