كارهاى دستى۱مىپرداخت .
پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله پس از هجرت و با توجّه به آبادى و حاصلخيزى نسبى مدينه ، زراعت را در درجه نخست اهمّيت قرار داد ؛۲شغلى كه مهمترين كالاهاى راهبردى را توليد مىكند و مردم را از وابستگى غذايى به ديگران رهايى مىبخشد . افزون بر اين ، پيامبر صلى اللّه عليه و آله به كارهاى توليدى و خدماتى ديگر مانند دامدارى و تجارت نيز ترغيب نمود و بر دست پينهبسته كارگرى بوسه زد .۳اين ، بِدان معناست كه كار در اسلام ، مقدّس است و هر گونه تلاش براى برآوردن نيازهاى فردى ، خانوادگى و اجتماعى ، ارزشمند است .
بر اين پايه و در دنياى كنونى نيز همان گونه كه كشاورزى و دامدارى و ديگر كارهاى توليدى و خدماتى در خور توصيه اند ، كارهاى صنعتى ، هنرى و علمى و همه كارهاى مورد نياز نيز لازم و ارزشمندند . به طور كلّى، دين مقدّس اسلام از بيكارگى و كمكارى و اتّكال به ديگران نفرت دارد و همه را به آباد كردن زمين و تلاش و اشتغال و خودكفايى فرا مىخواند ، هر چند كه در اين تلاش مجدّانه ، بايد امكانات جامعه و منطقه و اوضاع زيستمحيطى و نيروى انسانى و دهها نكته ديگر را در نظر داشت . كوتاه سخن ، آن كه رفع نيازها بايد صورت گيرد؛ امّا اهمّيت برنامهريزى و تدبير و مديريت خُرد و كلان كار را نيز بايد به ياد داشت .
گفتنى است كه اين سيره پيامبر صلى اللّه عليه و آله ، در اهل بيت ايشان نيز استمرار داشته و آنان با استناد به شيوه پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله به كشاورزى و باغدارى و تجارت اشتغال داشته و از دسترنج خود ، گذران زندگى مىنمودهاند .۴