۷ / ۸

پيمان متاركه جنگ و برقرارى صلح

«آنان آرزو مى‏كنند كه شما هم مانند ايشان كافر شويد تا با هم يكسان باشيد . بنا بر اين ، از آنها دوستانى انتخاب نكنيد ، تا آن كه در راه خدا هجرت كنند . هر گاه از اين كار روى برتافتند ، هر جا آنها را يافتيد ، بگيريد و بكشيد و از ميان آنها ، دوست و ياورى نگيريد ، مگر آنها كه به هم‏پيمانان شما مى‏پيوندند يا به سوى شما مى‏آيند و از پيكار با شما يا پيكار با قوم خود ، به تنگ آمده‏اند و اگر خداوند مى‏خواست ، آنان را بر شما مسلّط مى‏كرد و بى گمان با شما مى‏جنگيدند . پس اگر از شما كناره‏گيرى كردند و با شما پيكار ننمودند و به شما پيشنهاد صلح دادند ، خداوند به شما اجازه نمى‏دهد كه متعرّض آنان شويد» .

۴۲۷۹.المعجم الكبيرـ به نقل از عبد الرحمان بن عبد اللّه‏ بن كعب بن مالك ـ :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله به مدينه آمد ، در حالى كه چند گروه در مدينه بودند : مسلمانانى كه دعوت پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله آنها را گرد هم آورده بود ، مشركانى كه بت‏ها را مى‏پرستيدند ، و يهوديان و جنگجويان و ساكنان در قلعه‏ها كه با دو قبيله اوس و خزرج ، هم‏پيمان بودند . پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هنگامى كه به مدينه آمد ، خواست آنها را سامان دهد و با ايشان مصالحه كند ، و گاه مردى مسلمان بود و پدرش مشرك و گاه مردى مسلمان بود و برادرش مشرك .

۷ / ۸

الهِدنَةُ وَالصُّلحُ

الكتاب

« وَدُّواْ لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُواْ فَتَكُونُونَ سَوَاءً فَلاَ تَتَّخِذُواْ مِنْهُمْ أَوْلِيَاءَ حَتَّى يُهَاجِرُواْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَلاَ تَتَّخِذُواْ مِنْهُمْ وَلِيًّا وَلاَ نَصِيرًا * إِلاَّ الَّذِينَ يَصِلُونَ إِلَى قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَـقٌ أَوْ جَاءُوكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَن يُقَـتِلُوكُمْ أَوْ يُقَـتِلُواْ قَوْمَهُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقَـتَلُوكُمْ فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقَـتِلُوكُمْ وَأَلْقَوْاْ إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلاً »^۱.

الحديث

۴۲۷۹.المعجم الكبير عن عبد الرحمن بن عبداللّه‏ بن كعب بن مالك :كانَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله قَدِمَ المَدينَةَ وهِيَ أخلاطٌ : مِنهُمُ المُسلِمونَ الَّذينَ يَجمَعُهُم دَعوَةُ رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله ، وفيهِمُ المُشرِكونَ الَّذينَ يَعبُدونَ الأَوثانَ ، ومِنهُمُ اليَهودُ ، ومِنهُم أهلُ الحَلقَةِ وَالحُصونِ ، وهُم حُلَفاءُ الحَيَّينِ ؛ الأَوسِ وَالخَزرَجِ ، فَأَرادَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله حينَ قَدِمَ استِصلاحَهُم ومُوادَعَتَهُم^۲، وكانَ الرَّجُلُ يَكونُ مُسلِما وأَبوهُ مُشرِكا ، وَالرَّجُلُ يَكونُ مُسلِما وأَخوهُ مُشرِكا .^۳