۴۲۷۵.الدرّ المنثورـ به نقل از قتاده ، در باره سخن خداى متعال : «آنان ، كسانى اند كه مىگويند : به كسانى كه نزد پيامبر خدا هستند ، انفاق نكنيد»ـ :عبد اللّه بن اُبَى به يارانش گفت : به كسانى كه نزد پيامبر خدا هستند ، انفاق نكنيد كه اگر شما بر آنها انفاق نكنيد ، پراكنده مىشوند .
و در باره سخن خداوند : «مىگويند : اگر به مدينه باز گرديم ، عزيزتر ما ، خوارتر ما را اخراج خواهد كرد»، [مىگويم] : اين سخن را منافقى گفت كه نفاقش بسيار بود ، در باره دو مرد كه يكى از قبيله غِفار و ديگرى از قبيله جُهَينه بود و با هم درگير شدند و مرد غفار بر مرد جهنى چيره شد ؛ زيرا ميان قبيله جهينه و انصار ، پيمانى بود و عبد اللّه بن اُبَى ـ كه مردى از منافقان بود ـ ، فرياد زد : اى فرزندان اوس و خزرج ! همراه و همپيمانتان را دريابيد . سپس گفت : به خدا سوگند ، مَثَل ما و مَثَل محمّد ، جز مانند سخن آن كس نيست كه گفت : سگت را پروار كن تا تو را بخورد ! به خدا سوگند ، اگر به مدينه باز گرديم ، عزيزتر ما ، خوارتر را اخراج خواهد كرد .
برخى ، اين خبر را به پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله رساندند . عمر گفت : اى پيامبر خدا ! معاذ را فرمان بده تا گردن اين منافق را بزند . پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «[نه ، تا] مردم نگويند كه : محمّد يارانش را مىكشد!» .