۴۲۶۷.سنن أبى داوودـ به نقل از عبد اللّه‏ بن عمرو ـ :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در روز فتح مكّه به سخنرانى پرداخت و سه بار تكبير گفت و آن گاه فرمود : «هيچ معبودى جز خداى يگانه نيست ، وعده‏اش را عملى كرد ، بنده‏اش را يارى نمود و به تنهايى گروه‏ها[ى مهاجم] را شكست داد . هان! هر امتياز نژادى و مالى كه در جاهليت بوده و ياد و ادّعا مى‏شود ، زير پايم مى‏گذارم ، مگر آب رساندن به حاجيان و نگهدارى از كعبه و خدمت به آن را» .

۷ / ۶

برخورد شديد با توطئه‏كنندگان و جنگ‏افروزان

«محمّد ، فرستاده خداست و كسانى كه با او هستند ، در برابر كافران ، سرسخت ، و در ميان خود ، مهربان اند» .

«كيفر آنها كه با خدا و پيامبرش به جنگ بر مى‏خيزند و در زمين ، در پى تبهكارى هستند ، فقط اين است كه كشته شوند يا به دار آويخته گردند يا [چهار انگشت از يك] دست و پاى آنها ، به عكس يكديگر ، بُريده شود و يا از سرزمين خود ، تبعيد گردند . اين ، رسوايى آنها در دنياست و در آخرت ، كيفر بزرگى دارند» .

۴۲۶۷.سنن أبي داود عن عبداللّه‏ بن عمرو :إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله خَطَبَ يَومَ الفَتحِ بِمَكَّةَ فَكَبَّرَ ثَلاثا ، ثُمَّ قالَ : لا إلهَ إلاَّ اللّهُ وَحدَهُ ، صَدَقَ وَعدَهُ ، ونَصَرَ عَبدَهُ ، وهَزَمَ الأَحزابَ وَحدَهُ ، ألا إنَّ كُلَّ مَأثُرَةٍ كانَت فِي الجاهِلِيَّةِ تُذكَرُ وتُدَّعى مِن دَمٍ أو مالٍ تَحتَ قَدَمَيَّ ، إلاّ ما كانَ مِن سِقايَةِ الحاجِّ ، وسِدانَةِ^۱البَيتِ .^۲

۷ / ۶

الشِّدَّةُ في مُعامَلَةِ المُتَآمِرينَ وَالمُحارِبينَ

الكتاب

« مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ »^۳.

« إِنَّمَا جَزَ ؤُاْ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِى الْأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُواْ أَوْ يُصَلَّبُواْ أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلَـفٍ أَوْ يُنفَوْاْ مِنَ الْأَرْضِ ذَ لِكَ لَهُمْ خِزْىٌ فِى الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِى الاْخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ »^۴.