۴۵۴۱.مسند ابن حنبلـ به نقل از حسن ـ :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در باره اسيران جنگ بدر با مردم مشورت كرد و فرمود : «خداوند عز و جل آنها را به اختيار شما در آورده است» . عمر بن خطّاب برخاست و گفت : اى پيامبر خدا ! گردنشان را بزن . پيامبر صلى اللّه عليه و آله از او روى گرداند .
پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله دوباره پرسيد : «اى مردم ! خداوند ، آنها را به اختيار شما در آورده است و آنها برادران ديروز شمايند» . عمر برخاست و گفت : اى پيامبر خدا ! گردن‏هايشان را بزن . پيامبر صلى اللّه عليه و آله از او روى چرخاند .
پيامبر صلى اللّه عليه و آله همان سخن را بار سوم فرمود و ابو بكر برخاست و گفت : اى پيامبر خدا ! اگر صلاح مى‏بينى ، از آنها در گذر و جان‏فدا از ايشان بپذير .
پس غم و غصّه از چهره پيامبر صلى اللّه عليه و آله رفت و از آنها در گذشت و از ايشان جان‏فدا پذيرفت .

۴۵۴۲.امام باقر عليه السلام :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ... در روز فتح مكّه ، فرزندان مكّيان را اسير نكرد و فرمود : «هر كس درِ خانه‏اش را ببندد ، در امان است . هر كس سلاحش را بيندازد ، در امان است» .

۴۵۴۳.امام صادق عليه السلام :اسيرانى را از يمن خدمت پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله [مى]آوردند و زمانى كه به جُحفه رسيدند ، هزينه راهشان تمام شد . يكى از كنيزان اسير را ـ كه مادرش هم با اسيران بود ـ ، فروختند . هنگامى كه به خدمت پيامبر صلى اللّه عليه و آله رسيدند ، ايشان گريه آن مادر را شنيد و فرمود : «اين گريه براى چيست ؟» . گفتند : اى پيامبر خدا ! ما در راه ، نيازمند توشه راه شديم و دختر او را فروختيم . پيامبر صلى اللّه عليه و آله پول آن كنيز را فرستاد و او را آوردند و فرمود : «هر دو را يا با هم بفروشيد يا با هم نگه داريد» .

۴۵۴۱.مسند ابن حنبل عن الحسن :اِستَشارَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله النّاسَ فِي الاُسارى يَومَ بَدرٍ ، فَقالَ : إنَّ اللّهَ عزّ و جلّ قَد أمكَنَكُم مِنهُم . قالَ : فَقامَ عُمَرُ بنُ الخَطّابِ فَقالَ : يا رَسولَ اللّهِ ، اِضرِب أعناقَهُم ! ! قالَ : فَأَعرَضَ عَنهُ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله .
قالَ : ثُمَّ عادَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله فَقالَ : يا أيُّهَا النّاسُ ! إنَّ اللّهَ قَد أمكَنَكُم مِنهُم ، وإنَّما هُم إخوانُكُم بِالأَمسِ . قالَ : فَقامَ عُمَرُ فَقالَ : يا رَسولَ اللّهِ ، اِضرِب أعناقَهُم ! ! فَأَعرَضَ عَنهُ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله .
قالَ : ثُمَّ عادَ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله فَقالَ لِلنّاسِ مِثلَ ذلِكَ ، فَقامَ أبو بَكرٍ فَقالَ : يا رَسولَ اللّهِ ، إن تَرى أن تَعفُوَ عَنهُم وتَقبَلَ عَنهُمُ الفِداءَ . قالَ : فَذَهَبَ عَن وَجهِ رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله ما كانَ فيهِ مِنَ الغَمِّ . قالَ : فَعَفا عَنهُم وقَبِلَ مِنهُمُ الفِداءَ .^۱

۴۵۴۲.الإمام الباقر عليه السلام :إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله . . . يَومَ فَتحِ مَكَّةَ فَإِنَّهُ لَم يَسْبِ لَهُم ذُرِّيَّةً ، وقالَ : مَن أغلَقَ بابَهُ فَهُوَ آمِنٌ ، ومَن ألقى سِلاحَهُ فَهُوَ آمِنٌ .^۲

۴۵۴۳.الإمام الصادق عليه السلام :اُتِيَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله بِسَبيٍ مِنَ اليَمَنِ ، فَلَمّا بَلَغُوا الجُحفَةَ نَفِدَت نَفَقاتُهُم ، فَباعوا جارِيَةً مِنَ السَّبِي كانَت اُمُّها مَعَهُم ، فَلَمّا قَدِمُوا النَّبِيَّ صلى اللّه عليه و آله سَمِعَ بُكاءَها فَقالَ ، ما هذِهِ البُكاءُ ؟ فَقالوا : يا رَسولَ اللّهِ ، اِحتَجنا إلى نَفَقَهٍ فَبِعنَا ابنَتَها . فَبَعَثَ بِثَمَنِها فَاُتِيَ بِها ، وقالَ : بيعوهُما جَميعا أو أمسِكوهُما جَميعا .^۳