۴ / ۸
اهمّيت دادن به نماز
قرآن
«و هنگامى كه ميان آنها ]در ميدان جنگ] برايشان نماز را بر پا مىدارى ، بايد دستهاى از آنها با تو [به نماز] بر خيزند ، و سلاحهايشان را با خود بر گيرند و هنگامى كه سجده كردند [و نماز را به پايان رساندند] ، بايد به پشتِ سرِ شما [به ميدان نبرد] بروند و آن دسته ديگر كه نماز نخواندهاند [و مشغول پيكار بودهاند] ، بيايند و با تو نماز بخوانند . آنها بايد آمادگى خود را حفظ كنند و سلاحهايشان را [در حال نماز] با خود برداشته باشند، كه كافران آرزو دارند شما از سلاحها و بار و بنه خود ، غافل شويد و يكباره بر شما بتازند . و اگر از باران ناراحتيد و يا بيمار [و مجروح ]هستيد ، گناهى بر شما نيست كه سلاحهاى خود را بر زمين بگذاريد؛ ولى آمادگى خود را حفظ كنيد . خداوند ، عذاب خوار كنندهاى براى كافران فراهم ساخته است» .
حديث
۴۵۳۱.امام صادق عليه السلام :هنگامى كه خبر بيرون آمدن پيامبر صلى اللّه عليه و آله و يارانش به سوى مكّه به قريش رسيد ، آنان خالد بن وليد را با دويست سوار و با استتار ، به رو به روى پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرستادند و او همراه پيامبر صلى اللّه عليه و آله از بالاى كوهها مسير را مىپيمود . در جايى از راه ، وقت نماز ظهر رسيد و بلال اذان گفت و پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله با مردم نماز گزارد و خالد بن وليد گفت : اگر در حال نمازشان به آنها حمله بريم ، بر آنها دست مىيابيم؛ زيرا آنها نمازشان را قطع نمىكنند ؛ امّا اكنون [وقت] نماز ديگرى برايشان مىرسد كه از نور چشمهايشان بيشتر دوستش دارند ، و چون به نماز وارد شدند ، بر آنان يورش مىبريم .
پس جبرئيل بر پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرود آمد و نماز خوف را آورد : «و چون ميان آنها [در ميدان جنگ] برايشان نماز را بر پا مىدارى»تا پايان آيه .
