۴۴۸۴.امام صادق عليه السلام :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در جنگ احزاب ، در مسجد [نزديك خندق ]دعا كرد و گفت : «اى فريادرس گرفتاران ، و اى پاسخگوى دعاى بيچارگان ، و اى ياور اندوه زدگان ! اندوه و رنج و غصّه مرا بزداى ، كه حال من و حال يارانم را مى‏بينى» .

۴۴۸۵.الطبقات الكبرىـ به نقل از جابر بن عبد اللّه‏ ـ :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله روز دوشنبه و روز سه‏شنبه و روز چهارشنبه در مسجد [كنار خندق در جنگ ]احزاب ، دعا كرد و روز چهارشنبه ، ميان نماز ظهر و عصر ، دعايش مستجاب شد و شادى را در چهره‏اش ديديم .

۴۴۸۶.المناقب، ابن شهرآشوب ـ در يادكرد از جنگ خندق ـ :هنگامى كه پيامبر صلى اللّه عليه و آله ناتوانى قومش را ديد ، با سعد بن معاذ و سعد بن عباده [رئيسان اوس و خزرج ]در باره صلح كردن با عيينة بن حصن و حارث بن عوف [دو تن از سران احزاب حمله كننده به مدينه] به بهاى پرداخت يك سومِ محصول مدينه ، مشورت كرد . آنها نپذيرفتند و پيامبر صلى اللّه عليه و آله هم فرمود : «خداى متعال ، پيامبرش را وا نمى‏نهد و او را تسليم نمى‏كند تا آنچه را به او وعده داده است ، برايش محقّق كند» .
آن گاه پيامبر صلى اللّه عليه و آله برخاست و آنها را به جهاد فرا خواند و يارى خدا را به ايشان وعده داد و كافران بر بساط باده‏نوشى و غنا و مست سپاه و شوكت خود بودند و مسلمانان از بيم عمرو [بن عبد ود ، قهرمانِ نامى مشركان] ، تكان نمى‏خوردند و پيامبر صلى اللّه عليه و آله هم دو زانو نشسته ، دستانش را گشوده و با چشمانى اشكبار و صدايى غمبار ، ندا مى‏داد : «اى فريادرس گرفتاران ! اى پاسخگوى دعاى بيچارگان ! اندوه و رنجم را بزداى كه حالم را مى‏بينى» .

۴۴۸۴.الإمام الصادق عليه السلام :إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله دَعا فيهِ يَومَ الأَحزابِ وقالَ : يا صَريخَ المَكروبينَ ، ويا مُجيبَ دَعوَةِ المُضطَرّينَ ، ويا مُغيثَ المَهمومينَ ، اِكشِف هَمّي وكَربي وغَمّي ، فَقَد تَرى حالي وحالَ أصحابي .^۱

۴۴۸۵.الطبقات الكبرى عن جابر بن عبد اللّه‏ :دَعا رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله ، في مَسجِدِ الأَحزابِ يَومَ الإِثنَينِ ويَومَ الثَّلاثاءِ ويَومَ الأَربِعاءِ ، فَاستُجيبَ لَهُ يَومَ الأَربِعاءِ بَينَ الصَّلاتَينِ الظُّهرِ وَالعَصرِ ، فَعَرَفنا البِشرَ في وَجهِهِ .^۲

۴۴۸۶.المناقب لابن شهرآشوبـ في ذِكرِ غَزوَةِ الخَندَقِ ـ :فَلَمّا رَأَى النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله ضَعفَ قَومِهِ ، استَشارَ سَعدَ بنَ مُعاذٍ وسَعدَ بنَ عُبادَةَ فِي المُصالَحَةِ عَلى ثُلُثِ ثِمارِ المَدينَةِ لِعُيَينَةَ بنِ حصنٍ وَالحارِثِ بنِ عَوفٍ ، فَأَبَيا ، فَقالَ صلى اللّه عليه و آله : إنَّ اللّهَ تَعالى لَن يَخذُلَ نَبِيَّهُ ، ولَن يُسلِمَهُ حَتّى يُنجِزَ لَهُ ما وَعَدَهُ .
فَقامَ صلى اللّه عليه و آله يَدعوهُم إلَى الجِهادِ ويَعِدُهُمُ النَّصرَ ، وكانَ الكُفّارُ عَلَى الخَمرِ وَالغِناءِ وَالمدد وَالشَّوكَةِ ، وَالمُسلِمونَ كَأَنَّ عَلى رُؤوسِهِمُ الطَّيرَ لِمَكانِ عَمرٍو ، وَالنَّبِيُّ جاثٍ عَلى رُكبَتَيهِ باسِطٌ يَدَيهِ ، باكِيَةٌ^۳عَيناهُ ، يُنادي بِأَشجى صَوتٍ : يا صَريخَ المَكروبينَ، يا مُجيبَ دَعوَةِ المُضطَرّينَ ، اِكشِف هَمّي وكَربي فَقَد تَرى حالي .^۴