۴۴۷۰.المصنّف ، ابن ابى شيبهـ به نقل از اِياس بن سلمه ، از پدرش ـ :قريش ، سهيل بن عمرو و حُوَيطب بن عبد العزّى و مكرز بن حفص را براى عقد قرارداد صلح ، پيش پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرستادند . هنگامى كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله چشمش به آنها افتاد و سهيل را در ميان آن افراد ديد ، فرمود : «اين قوم ، كار شما را سهل كردند . خويشاوندان شما را نزدتان فرستادهاند و خواهان صلح هستند . پس قربانىها را [به طرف آنها ]حركت دهيد و لبيّك بگوييد . شايد اين كار ، دلهاى آنان را نرم كند» . صداى «لبّيك» از گوشه و كنار اردوگاه برخاست و بانگ «لبيك» ، همه جا پيچيد . آن سه نفر آمدند و تقاضاى صلح كردند .
در حالى كه مردم با يكديگر صلح كرده بودند و در ميان مسلمانان ، تعدادى از مشركان حضور داشتند و در ميان مشركان ، تعدادى از مسلمانان بودند ، ابو سفيان ناگاه هجوم آورد و سيل مردان مسلّح در وادى به راه افتاد . من ، شش نفر ازمشركان مسلّح را در حالى كه آنها را مىراندم و هيچ كارى نمىتوانستند بكنند ، نزد پيامبر صلى اللّه عليه و آله آوردم ؛ امّا ايشان ، نه چيزى از آنها گرفت و نه آنها را كُشت ؛ بلكه بخشيد . ما به مشركان ، حمله برديم و همه مسلمانانِ ميان آنها را از دستشان رهانديم ، بى آن كه حتّى يك نفر را باقى بگذاريم و هر كس را نيز كه از مشركان ميان ما بود ، نگاه داشتيم .
سپس قريش نزد سهيل بن عمرو و حُوَيطب بن عبد العزّى آمدند و آنها را مأمور عقد قرارداد صلح كردند . پيامبر صلى اللّه عليه و آله على عليه السلام و طلحه را فرستاد و على عليه السلام قرارداد صلح را چنين نوشت : «به نام خداوند مهرگستر مهربان . اين ، پيمان صلحى است كه محمّد پيامبر خدا ، با قريش مىبندد و بر اين مفاد ، مصالحه مىكنند كه به يكديگر ، خيانت نكنند و مال يكديگر را نربايند و هر كس از ياران محمّد كه به قصد حج يا عمره يا تجارت وارد مكّه مىشود ، جان و مالش در امان باشد ، و هر كس از قريش كه به قصد تجارت در مصر و شام از مدينه عبور مىكند ، جان و مالش در امان باشد ، و هر كس از قريش كه به محمّد پناهنده مىشود ، بايد باز گردانده شود و چنانچه از ياران محمّد ، كسى به قريش پناهنده شود ، برگردانده نمىشود» .
اين بندِ قرارداد بر مسلمانان ، گِران آمد ؛ امّا پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود : «هر كس از ما كه به قريش پناهنده شود ، خداوند ، او را [از رحمت خود] دور مىگردانَد و هر كس از قريش به ما پناهنده شود ، او را به ايشان بر مىگردانيم . اگر خدا بداند كه او در دلش مسلمان است ، برايش گشايشى قرار مىدهد» .
يكى ديگر از مفاد صلحنامه ، اين بود كه پيامبر صلى اللّه عليه و آله در سال آينده در چنين ماهى ، عمره به جا آورَد و هيچ گونه سوارهنظام و جنگافزارى با خود نياورَد ، مگر همان مقدار كه مسافر ، همراه خود حمل مىكند و فقط سه شب در مكّه اقامت كند و قربانى كردن امسال هم در همين جايى صورت گيرد كه توقّف كردهاند و همان جا قربانگاه باشد و وارد مكّه نشوند .
پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود : «ما [قربانىها را] مىرانيم و شما جلوى آنها را مىگيريد » .
