۴۳۵۴.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ در روز غدير خم ـ :بار خدايا! هر كه من مولاى اويم ، پس على مولاى اوست . بار خدايا! دوستى كن با هر آن كس كه با او دوستى كند و دشمنى كن با هر آن كس كه با او دشمنى كند و يارى كن هر آن كس را كه او را يارى كند و كمك كن به كسى كه او را كمك كند .

۴۳۵۵.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله :هر كه من مولاى اويم ، پس على مولاى اوست . بار خدايا! با دوست على دوست باش و با دشمن او دشمن؛ هر كه او را دوست مى‏دارد ، دوستش بدار و هر كه او را مبغوض مى‏دارد ، مبغوضش بدار و هر كه او را يارى مى‏كند ، يارى‏اش كن و هر كه او را وامى‏گذارَد ، تو او را واگذار!

۴۳۵۶.الأمالى،صدوق ـ به نقل از ابن عبّاس ـ :روزى پيامبر خدا در مسجد قبا ، در حالى كه انصار گِرد آمده بودند، به على بن ابى طالب عليه السلام فرمود : «اى على! تو برادر منى و من ، برادر توام . اى على! تو وصى و جانشين و امام امّت من پس از منى .
خداوند ، دوستى كند با هر آن كس كه با تو دوستى كند و خداوند ، دشمنى كند با هر آن كس كه با تو دشمنى نمايد و خداوند ، مبغوض بدارد هر آن كس را كه به تو بغض ورزد و خداوند ، يارى كند هر آن كس را كه تو را يارى كند و خداوند ، فروگذارَد هر آن كس را كه تو را يارى نرسانَد .

۴۳۵۷.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ در حجة الوداع ، در حالى كه بر ناقه خويش سوار و دستش بر شانه على عليه السلام بود ـ :بار خدايا! آيا رساندم؟ بار خدايا! آيا رساندم؟ اين ، پسر عموى من و پدرِ فرزندان من است . بار خدايا! هر كه را با او دشمنى كند ، در آتش ، سرنگون ساز .

۴۳۵۸.امام حسن عليه السلام :[پيامبر خدا] بر منبر بود . على عليه السلام را صدا زد و دست او را كشيد و گفت : «بار خدايا! با دوست اين ، دوستى كن و با دشمنش دشمنى. بار خدايا! هر كه با على دشمنى كند ، نه در زمين ، نشستنگاهى برايش قرار ده و نه در آسمان ، فرازگاهى ؛ بلكه در پايين‏ترين طبقه دوزخ ، جايش ده .

۴۳۵۴.عنه صلى اللّه عليه و آله ـ يَومَ غَديرِ خُمٍّ ـ :اللّهُمَّ مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِيٌّ مَولاهُ ، اللّهُمَّ والِ مَن والاهُ وعادِ مَن عاداهُ ، وَانصُر مَن نَصَرَهُ ، وأعِن مَن أعانَهُ .^۱

۴۳۵۵.عنه صلى اللّه عليه و آله :مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِيٌّ مَولاهُ ؛ اللّهُمَّ والِ مَن والاهُ ، وعادِ مَن عاداهُ ، وأحِبَّ مَن أحَبَّهُ ، وأبغِض مَن أبغَضَهُ ، وَانصُر مَن نَصَرَهُ ، وَاخذُل مَن خَذَلَهُ .^۲

۴۳۵۶.الأمالي للصدوق عن ابن عبّاس :قالَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله لِعَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه السلام ذاتَ يَومٍ وهُوَ في مَسجِدِ قُباءَ ، وَالأَنصارُ مُجتَمِعونَ : يا عَلِيُّ أنتَ أخي وأنَا أخوكَ ، يا عَلِيُّ أنتَ وَصِيّي وخَليفَتي وإمامُ اُمَّتي بَعدي ، والَى اللّهُ مَن والاكَ ، وعادَى اللّهُ مَن عاداكَ ، وأبغَضَ اللّهُ مَن أبغَضَكَ ، ونَصَرَ اللّهُ مَن نَصَرَكَ ، وخَذَلَ اللّهُ مَن خَذَلَكَ .^۳

۴۳۵۷.رسول اللّه‏ صلى اللّه عليه و آله ـ في حَجَّةِ الوَداعِ وهُوَ عَلى ناقَتِهِ ، ويَدُهُ عَلى مَنكِبِ عَلِيٍّ عليه السلام ـ :اللّهُمَّ هَل بَلَّغتُ ؟ اللّهُمَّ هَل بَلَّغتُ ؟ هذَا ابنُ عَمّي وأبو وُلدي ، اللّهُمَّ كُبَّ مَن عاداهُ فِي النّارِ !^۴

۴۳۵۸.الإمام الحسن عليه السلام :دَعا [ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله ] وهُوَ عَلَى المِنبَرِ عَلِيّا ، فَاجتَذَبَهُ بِيَدهِ فَقالَ : اللّهُمَّ والِ مَن والاهُ ، وعادِ مَن عاداهُ ، اللّهُمَّ مَن عادى عَلِيّا فَلا تَجعَل لَهُ فِي الأَرضِ مَقعَدا ، ولا فِي السَّماءِ مَصعَدا ، وَاجعَلهُ في أسفَلِ دَرَكٍ مِنَ النّارِ .^۵