در قرآن كريم ، واژه «حزب» به صورت مفرد ، هشت بار ^۱ و به صورت تثنيه ، يك بار ، ^۲ به صورت مُطلق ، ^۳ دو بار و با افزوده شدن «اللّه » به آن ، ^۴ سه بار و با افزوده شدن «شيطان» به آن ^۵ نيز سه بار به كار رفته است . بنا بر اين ، از نگاه قرآن ، دو حزب ، پيوسته در جهان وجود دارند : حزب خدا و حزب شيطان .
حزب خدا ، حزب رستگاران است :
«أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ . ^۶ آگاه باشيد كه حزب خدا ، رستگاران اند!» .
و حزب شيطان ، حزب زيانكاران است :
«أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَـنِ هُمُ الْخَـسِرُونَ . ^۷ آگاه باشيد كه حزب شيطان ، زيانكارن اند!» .

۱ . حزب خدا

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله ، امامان عليهم السلام را به عنوان حزب خدا ، شناسانده و بر اساس روايتى فرموده است :
هر كس دوست دارد بر كشتى نجات ، سوار شود و به دستگيره محكم الهى چنگ زند و به ريسمان ناگسستنى خداوند بياويزد ، پس از من ، با على دوستى ورزد و با دشمنش دشمنى كند و از امامان هدايتگر از نسل او ، پيروى كند ؛ زيرا كه آنان ، جانشين و وصىّ من هستند . ^۸

( ۴۵ )

۰.وَ حِزْبِهِ وَ عَيْبَةِ عِلْمِهِ وَ حُجَّتِهِ وَ صِراطِهِ وَ نُورِهِ وَ بُرهانِهِ ، وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ .

۰.و گروه او و گنجينه دانش او و حجّت او و راه او و نور او و دليل روشن او ، و رحمت خدا و بركاتش [ بر شما باد ! ] .

توضيح واژه ها

حِزْب : گروه ، دسته ؛ گروهى كه با يكديگر ، همبستگى دارند . ^۱
عَيْبَة : گنجينه ، خزانه ، جاى قرار دادنِ لباس و غيره . ^۲
حُجَّة : دليل ، برهان . ^۳
صراط : راه ، مسير ، طريق ، جاده . ^۴

شرح

در اين مجال ، تنها مفهوم «حزب» را بررسى مى نماييم و ساير مفاهيم ، در عبارت هاى مرتبط با آنها ، بررسى شده است . ^۵ اين عبارت زيارت ، ويژگى در حزب خداوند بودنِ امامان عليهم السلام ، بيان شده است و از آن جا كه تعابير «حزب اللّه » و «حزب اللّهى» در روزگار ما بسيار پُركاربرد است ، بررسى ويژگى هاى «حزب خدا» ، ضرور مى نمايد .

واژه «حزب» در قرآن

واژه «حزب» ، به «گروه» يا «گروهى از مردم كه داراى مرام و مسلك معيّنى باشند» و «گروهى كه با يكديگر ، همبستگى دارند» ، معنا شده است .