( ۱۲ )

۰.وَ ساسَةَ الْعِبَادِ .

۰.سياست مداران جامعه

توضيح واژه ها

ساسَة : جمع «سائس» ، يعنى سياست مدار . ^۱
العِبَاد : جمع «عَبْد» ، به معناى بنده ، انسان . ^۲

شرح

ويژگى «ساسةَ الْعِبَاد ؛ سياست مداران جامعه» ، در شمارِ ويژگى هاى سِتُرگ اهل بيت عليهم السلام است . مهم ترين امتياز سياست مكتب امامان عليهم السلام ، اتّصال به منبع وحى است كه با سياست هاى رايج جهان ، تفاوتى اساسى دارد . رويارويى سياست علوى و اُمَوى در روزگار امام على عليه السلام ، تضادّ دو مكتب وحيانى و بشرى را مى نماياند . بازكاوى آن روزگار و تأمّل در اهداف و مبانى هر دو جريان ، رهيافتى به سياست هاى رايجِ امروزى است . از اين رو نگاهى مختصر به «سياست در دو مكتب اُمَوى و علوى» ، ضرور است . ^۳

سياست اُمَوى

سياست ، در مكتب اُموى ، عبارت است از «تشخيص هدف و به دست آوردن آن از هر راه ممكن» . سياست مداران جهان مادّى ، در گذشته و حال ، از واژه سياست ، گويا چيزى جز اين ، در نيافته اند . در واقع ، سياست در مكتب اُموى ، همان معناى رايج در

پيوند با خاندان رسالت ، ره يافتن به سراى نيكوكارى است . پيدايش صفات نيك ، در گرو داشتن پيوند عميق با اهل بيت عليهم السلام است و نيكوكارانى كه بهره اى از اهل بيت عليهم السلام ندارند ، به رشد و كمال واقعى نخواهند رسيد ؛ زيرا امامت در اسلام ، بالنده و پوياست :
إنَّ الإمامَةَ اُسُّ الإسلامِ النّامِي . ^۱ امامت ، ريشه بالنده اسلام است .