۵۱۶.زاد المسير - به نقل از ابن عبّاس ، در باره اين سخن خداوند متعال: (كسانى كه نشانههاى روشن و رهنمودى را نهفته مىدارند) - : اين آيه در باره سران يهود ، نازل شد كه نشانههاى روشن و رهنمودى را كه خدا در تورات فرو فرستاده بود، پنهان مىداشتند. «نشانههاى روشن» ، عبارت است از: حلال و حرام ، و حدود و فرائض . «رهنمود» نيز عبارت است از : ويژگىها و اوصاف پيامبر صلى اللَّه عليه و آله.
۵۱۷.تفسير الطبرى - به نقل از ابن زيد ، در باره اين سخن خداوند متعال: (كسانى كه بخل مىورزند و مردم را به بخل دعوت مىكنند) - : ابن زيد گفت: مراد ، يهوديان اند . آن گاه خواند: (و آنچه را كه خداوند از فضل خويش به ايشان داده است ، پنهان مىدارند) . گفت: نسبت به روزىاى كه خداوند به ايشان داده است ، بخل مىورزند و آنچه را كه خداوند در كتابشان [تورات ]برايشان روشن ساخته است، كتمان مىكنند . هر گاه از اين موضوع و آنچه خدا فرو فرستاده است ، از ايشان پرسش مىشد ، آن را پوشيده مىداشتند.
۵۱۸.تفسير الثعالبى: در باره : (كسانى كه بخل مىورزند و مردم را به بخل دعوت مىكنند) : روايت شده است كه اين آيه ، در باره علماى يهود مدينه نازل شد؛ زيرا آنان مسئله نبوّت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را پنهان مىداشتند و از اظهار آن ، بخل مىورزيدند. وعده عذاب خوار كننده هم [كه در آيه آمده] ، مربوط به همانان است. (وَ اَعْتَدْنا) ، يعنى فراهم و آماده ساختهايم. «عتيد» ، به معناى آماده است. «مُهين» ، به معناى عذابى است كه با خوارى و ذلّت ، همراه باشد، و اين نوع عذاب، رنجآورترين و سختترين عذاب براى عذاب شونده است.
۵۱۹.التبيان فى تفسير القرآن - نقل از ابن عبّاس و مجاهد و سُدّى و ابن زيد ، در باره آيه : (كسانى كه بخل مىورزند و مردم را به بخل دعوت مىكنند) - : اين آيه ، در باره يهود ، نازل شد؛ چراكه آنها از اظهار آنچه در باره اوصاف محمّد صلى اللَّه عليه و آله مىدانستند ، خوددارى مىكردند و پوشيدهاش مىداشتند.
۵۲۰.امام باقر عليه السلام - در باره اين سخن خداوند: (و آن گاه كه خدا از اهل كتاب ، پيمان گرفت كه بايد آن را براى مردم بيان نمايند و كتمانش نكنند) - : توضيح ، آن كه خداوند ، از اهل كتاب در باره محمّد صلى اللَّه عليه و آله پيمان گرفت كه هر گاه ظهور كرد ، آن را براى مردم ، بيان و اظهار نمايند و كتمانش نكنند ؛ (ولى آنها آن را پشت سرشان انداختند) ؛ يعنى: پيمان خدا را پشت سر افكندند (و آن را به بهايى اندك فروختند ، و چه بد معاملهاى كردند !) .