۵۱۳.تفسير الطبرى - به نقل از ابن عبّاس - : كَردَم بن زيد، همپيمان كعب بن اشرف و... و رفاعة بن زيد بن تابوت، نزد مردانى از انصار مىرفتند و با آنان معاشرت مىكردند و چنين وانمود مىكردند كه خيرخواه ياران پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله هستند، و به ايشان مىگفتند: دارايىهاى خود را خرج نكنيد؛ زيرا بيم آن داريم كه با از دست دادن آنها ، گرفتار فقر شويد، و در خرج كردن ، شتاب مكنيد ؛ چرا كه نمىدانيد كه آينده ، چه خواهد شد.
پس خداوند ، اين آيه را در باره ايشان ، فرو فرستاد: (كسانى كه بخل مىورزند و مردم را به بخلورزى توصيه مىكنند و آنچه را خداوند از فضل خويش به ايشان داده است، پوشيده مىدارند) . مراد از «فضل»، نبوّت [و تورات] است كه در آن ، نبوّت محمّد صلى اللَّه عليه و آله تصديق و تأييد شده بود .
۵۱۴.تفسير الطبرى - به نقل از سُدّى - :(كسانى كه بخل مىورزند و مردم را نيز به بخل دعوت مىكنند)، اين كسان، يهوديان بودند ، و (و آنچه را كه خداوند از فضل خويش به ايشان داده ، كتمان مىكنند) ، يعنى نام محمّد صلى اللَّه عليه و آله را. يا (بخل مىورزند و مردم را نيز به بخل دعوت مىكنند) ، يعنى از اظهار نام محمّد صلى اللَّه عليه و آله مضايقه مىكنند و يكديگر را نيز به كتمان كردن آن ، فرا مىخوانند .
۵۱۵.التبيان فى تفسير القرآن - در باره آيه شريف : (كسانى كه نشانههاى روشن و رهنمودى را كه فرو فرستاديم، پس از آن كه آن را در كتاب براى مردم توضيح دادهايم، نهفته مىدارند، خدا آنان را لعنت مىكند و لعنتكنندگان ، لعنتشان مىكنند) - : ابن عبّاس و مجاهد و ربيع و حسن و قَتاده و سُدّى... گفتهاند كه: مراد از اين كسان، يهوديان و مسيحيانى چون كعب بن اشرف و كعب بن اُسَيد و ابن صوريا و زيد بن تابوه و ديگر عالمان مسيحى اند كه قضيّه محمّد صلى اللَّه عليه و آله و پيامبرى او را كتمان مىكردند، در صورتى كه نام و مشخّصات او را در تورات و انجيل ، نوشته و بيان شده مىيافتند.