(و چون از نشانههاى ما چيزى بداند، آن را به ريشخند مىگيرد. آنان ، عذابى خفّتآور خواهند داشت ).
(منافقان بيم دارند از اين كه [ مبادا ] سورهاى در باره آنان ، نازل شود كه به ايشان (مسلمانان) ، از آنچه در دلهايشان هست ، خبر دهد. بگو: «ريشخند كنيد . بى ترديد ، خداوند ، آنچه را [ كه از آن ]مىترسيد ، بر ملا خواهد كرد» ).
حديث
۳۶۲.تفسير القمّى: اين سخن خداى متعال : (منافقان بيم دارند از اين كه [ مبادا ]سورهاى در باره آنان نازل شود كه به ايشان (مسلمانان) از آنچه در دلهايشان هست ، خبر دهد. بگو: «ريشخند كنيد . بى ترديد ، خداوند ، آنچه را [ كه از آن ]مىترسيد ، بر ملا خواهد كرد») . امام عليه السلام فرمود: هنگامى كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله رهسپار جنگ تبوك شد، عدّهاى از منافقان ، در بين خود صحبت مىكردند و مىگفتند: آيا محمّد فكر مىكند كه جنگ با روميان ، مانند جنگ با ديگران است ؟ يك نفر از آنان هم باز نخواهد گشت!
يكى از منافقان گفت: همين حالاست كه خدا به محمّد ، خبر دهد كه ما چه مىگوييم و در دلهاى ما ، چه مىگذرد و در اين باره ، [در] قرآنى كه مردم آن را مىخوانند ، به او [چيزى ]نازل كند !
آنها اين سخن را از سرِ تمسخر مىگفتند. پس پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله به عمّار بن ياسر فرمود: «خودت را به آن عدّه برسان كه سوختند!».
عمّار ، خودش را به آنها رساند و گفت: شما چه گفتهايد؟
گفتند: چيزى نگفتهايم. فقط حرفهايى از سرِ شوخى و مزاح مىگفتيم.
پس خداوند ، اين آيات را فرو فرستاد: (و اگر از ايشان بپرسى، مسلّماً خواهند گفت: «ما فقط ، شوخى و بازى مىكرديم» . بگو: «آيا خدا و آيات او و پيامبرش را ريشخند مىكرديد؟!» . عذر نياوريد . شما بعد از ايمانتان ، كافر شدهايد. اگر از گروهى از شما در گذريم، گروهى [ ديگر ]را عذاب خواهيم كرد ؛ چرا كه آنان ، تبهكار بودند).
