ج - دعا هنگام ختم قرآن
۱۳۷۵.امام باقر عليه السلام: على بنالحسين (زين العابدين) عليه السلام از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ياد مىكرد و مىفرمود كه ايشان چون قرآن را به پايان مىبرد، مىايستاد و خدا را به ستايشهايى مىستود و سپس مىفرمود: «ستايش ، خداى را كه پروردگار جهانيان است . ستايش ، خدايى را كه آسمانها و زمين را آفريد و تاريكىها و روشنايى را پديد آورد، و با اين همه، كافران [غير او را ]با پروردگار خود ، برابر مىكنند. معبودى جز خداى يكتا نيست و آنان كه براى خدا برابر قرار مىدهند ، دروغ مىگويند و سخت گمراهاند . معبودى جز خدا نيست و شريك آورندگان براى خدا، از عرب و مجوس و يهود و نصارا و صابئيان و آنان كه براى خدا فرزند يا زن يا همتا يا همسان يا مانند يا همنام يا همتراز ادّعا مىكنند، همگى دروغ مىگويند؛ زيرا تو - اى پروردگار ما - بالاتر از آنى كه در آنچه آفريدهاى ، شريك بگيرى.
ستايش ، خداى را كه نه زن دارد و نه فرزند، و نه در جهاندارى ، شريك دارد و نه خوار بوده كه نياز به حمايت كننده داشته باشد، و او را به بزرگى ، ياد كن. خدا بسى بزرگتر [از اين چيزها] است. ستايش فراوان ، خداى را، و هر بام و شام ، خدا را به پاكى مىستايم . (ستايش ، خدايى را كه اين كتاب [ آسمانى ]را بر بنده خود ، فرو فرستاد و هيچ گونه كژىاى در آن ننهاد ؛ [ كتابى ]راست و درست)» و آن را تا ([ آنان ]جز دروغ نمىگويند) مىخواند . [آن گاه مىفرمود : ]«(ستايش ، خدايى را كه آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است ، از آنِ اوست و در آخرت [ نيز ]ستايش ، از آنِ اوست، و هموست سنجيدهكارِ آگاه. آنچه در زمين ، فرو مىرود و آنچه از آن بر مىآيد و آنچه از آسمان ، فرو مىشود و آنچه در آن ، بالا مىرود ، [ همه را ]مىداند و اوست مهربان آمرزنده) و (ستايش ، خدايى را كه آفريننده آسمانها و زمين است)» تا آخر دو آيه، و [مىفرمود : ]«(بگو: «ستايش ، براى خداست و درود بر آن بندگانش كه [ آنان را ]برگزيده است . آيا خدا بهتر است ، يا آنچه [ با او ]شريك مىگردانند؟) البتّه خدا بهتر و ماندگارتر و حكيمتر و كريمتر و بزرگتر و باعظمتتر از آن است كه چيزى را شريك او قرار دهند و (ستايش ، خداى راست ؛ بلكه بيشترشان نمىدانند) . راست فرمود خدا، و پيامبرانش [نيز سخن و پيام او را] رساندند و من بر شما گواهم .
بار خدايا! بر همه فرشتگان و فرستادگان ، درود فرست، و بر بندگان باايمانت در آسمانها و زمين ، رحمت آور، و كارمان را به نيكى ، پايان ده، و به نيكى آغاز كن، و در قرآن بزرگ به ما بركت ده، و ما را از آيات و اين پند حكيمانه ، بهرهمند گردان، پروردگارا، از ما بپذير كه به راستى تو شنوا و دانايى».
