۱۳۱۱.امام على عليه السلام :
كتاب را، كتاب پروردگارت را با يقين بخواننزد كسى كه آن را آن جا بر پا مىدارد و بر مىافرازد
با تدبّر و انديشه كردن و [به قصد] نزديك شدن [بخوان]كه تقرب جوينده در نزد او تقرّب مىجويد
و خدايت را پرستش كن با بازگشتِ مخلصانه [به درگاه او ]و بنگر كه مَثَلها[يش] براى چه منظور آورده شده است
و هر گاه به آيهاى گذشتى كه عذاب را وصف مىكنددر حالى كه از ترسْ اشك مىريزى، بگو:
اى كسى كه هر كه را بخواهد ، با قدرت خويش عذاب مىكند !مرا در زمره آنان كه عذاب مىشوند ، قرار مده
من به لغزش و خطاى خويش معترفو گريزانم و آيا گريزى جز به سوى تو هست؟
ب - خشوع
۱۳۱۲.امام صادق عليه السلام - در باره سخن خداوند متعال كه مىفرمايد : (پس هر چه از [ قرآن ]ميسّر شد تلاوت كنيد) - : تا آن جا كه خشوع قلب و صفاى باطن ، همراهيتان مىكند .
