۱۳۰۶.تحف العقول - به نقل از كميل بن زياد - : از امير مؤمنان عليه السلام پرسيدم: پايه‏هاى اسلام چيستند؟
فرمود: «پايه‏هاى اسلام ، هفت تايند...» تا آن كه فرمود: «و سوم ، تلاوت قرآن ، آن گونه كه بايسته است» .^۱

۱۳۰۷.امام حسن عليه السلام: كسانى كه پيش از شما بودند ، قرآن را پيام‏هايى از جانب پروردگارشان مى‏دانستند . از اين رو ، شب‏ها در آنها مى‏انديشيدند و روزها آنها را به كار مى‏بستند .

۱۳۰۸.امام زين العابدين عليه السلام: آيه‏هاى قرآن، گنجينه‏هايى هستند . هر گاه كه درِ گنجينه‏اى گشوده شد ، شايسته است كه به آنچه در آن است ، بنگرى .

۱۳۰۹.امام صادق عليه السلام - از دعاى ايشان ، هنگامى كه قرآن را در دست راست خويش مى‏گرفت و پيش از آن كه شروع به خواندن كند - : به نام خدا. بار خدايا! من گواهى مى‏دهم كه اين ، كتاب توست كه از جانب تو بر فرستاده‏ات محمّد بن عبد اللَّه صلى اللَّه عليه و آله نازل شده است، و كتاب توست كه از زبان پيامبرت بازگو شده است... .
بار خدايا ! پس نگاه كردن من به آن را عبادت ، و خواندنم را [توأم با ]انديشيدن ، و انديشيدنم [ در آن ]را همراه با درس آموختن ، قرار ده و مرا از كسانى قرار ده كه از اندرزهاى روشن تو در آن ، پند مى‏گيرند و از نافرمانى تو دورى مى‏كنند، و هنگامى كه كتاب تو را مى‏خوانم ، بر دل و بر گوشم مُهر مزن و بر ديده‏ام پرده ميفكن و قرائتم را قرائتى بدون تدبّر قرار مده ؛ بلكه مرا چنان قرار ده كه در آيات و احكام آن ، تدبّر كنم و به قوانين دينت چنگ زنم، و نگاه كردنم به قرآن را غفلت‏آميز، و خواندنم را خواندنى شتاب‏زده قرار مده، كه تو رئوف و مهربانى.

۱۳۱۰.عيون أخبار الرضا عليه السلام - به نقل از ابراهيم بن عبّاس - : هرگز نديدم كه از امام رضا عليه السلام سؤالى شود ، مگر اين كه پاسخ آن را مى‏دانست... و تمام سخنانش و پاسخ‏هايش و مثال‏هايش برگرفته از قرآن بود. ايشان هر سه روزى ، قرآن را ختم مى‏كرد و مى‏فرمود: «اگر مى‏خواستم كه آن را در كمتر از سه روز ختم كنم، ختم مى‏كردم ؛ امّا من هرگز بر آيه‏اى نمى‏گذرم ، مگر اين كه در آن ، و اين كه در باره چه چيزى نازل شده و در چه زمانى [نازل شده‏] ، مى‏انديشم . از اين رو، در هر سه روز ، ختم مى‏كنم» .

۱۳۰۶.تحف العقول عن كميل بن زياد : سَأَلتُ أميرَ المُؤمِنينَ عليه السلام عَن قَواعِدِ الإِسلامِ ما هِيَ؟ فَقالَ: قَواعِدُ الإِسلامِ سَبعَةٌ ... إلى‏ أن قالَ: وَالثّالِثَةُ: تَلاوَةُ القُرآنِ عَلى‏ جِهَتِهِ‏^۱. ^۲

۱۳۰۷.الإمام الحسن عليه السلام : إنَّ مَن كانَ قَبلَكُم رَأَوُا القُرآنَ رَسائِلَ مِن رَبِّهِم ، فَكانوا يَتَدَبَّرونَها بِاللَّيلِ ، ويَتَفَقَّدونَها فِي النَّهارِ .^۳

۱۳۰۸.الإمام زين العابدين عليه السلام : آياتُ القُرآنِ خَزائِنُ ، فَكُلَّما فُتِحَت خِزانَةٌ يَنبَغي لَكَ أن تَنظُرَ ما فيها .^۴

۱۳۰۹.الإمام الصادق عليه السلام - مِن دُعائِهِ عليه السلام حينَ يَأخُذُ القُرآنَ بِيَمينِهِ قَبلَ أن يَقرَأَ - : بِسمِ اللَّهِ ، اللَّهُمَّ إنّي أشهَدُ أنَّ هذا كِتابُكَ المُنزَلُ مِن عِندِكَ عَلى‏ رَسولِكَ مُحَمَّدِ بنِ عَبدِاللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ، وكِتابُكَ النّاطِقُ عَلى‏ لِسانِ رَسولِكَ ... اللَّهُمَّ فَاجعَل نَظَري فيهِ عِبادَةً ، وقِراءَتي تَفَكُّراً ، وفِكرِي اعتِباراً ، وَاجعَلني مِمَّنِ اتَّعَظَ بِبَيانِ مَواعِظِكَ فيهِ ، وَاجتَنَبَ مَعاصِيَكَ ، ولا تَطبَع عِندَ قِراءَتي كِتابَكَ عَلى‏ قَلبي ، ولا عَلى‏ سَمعي ، ولا تَجعَل عَلى‏ بَصَري غِشاوَةً ، ولا تَجعَل قِراءَتي قِراءَةً لا تَدَبُّرَ فيها ، بَلِ اجعَلني أتَدَبَّرُ آياتِهِ وأحكامَهُ ، آخِذاً بِشَرائِعِ دينِكَ ، ولا تَجعَل نَظَري فيهِ غَفلَةً ، ولا قِراءَتي هَذرَمَةً^۵ ، إنَّكَ أنتَ الرَّؤوفُ الرَّحيمُ .^۶

۱۳۱۰.عيون أخبار الرضا عليه السلام عن إبراهيم بن العبّاس : ما رَأَيتُ الرِّضا عليه السلام يُسأَلُ عَن شَي‏ءٍ قَطُّ إلّا عَلِمَ... وكانَ كَلامُهُ كُلُّهُ وجَوابُهُ وتَمَثُّلُهُ انتِزاعاتٍ مِنَ القُرآنِ ، وكانَ يَختِمُهُ في كُلِّ ثَلاثَةٍ ، ويَقولُ: لَو أرَدتُ أن أختِمَهُ في أقرَبَ مِن ثَلاثَةٍ لَخَتَمتُ‏^۷ ، ولكِنّي ما مَرَرتُ بِآيَةٍ قَطُّ إلّا فَكَّرتُ فيها ، وفي أيِّ شَي‏ءٍ اُنزِلَت ؟ وفي أيِّ وَقتٍ؟ فَلِذلِكَ صِرتُ أختِمُ في كُلِّ ثَلاثَةٍ أيّامٍ .^۸