۱۰۹۹.امام على عليه السلام - در توصيه ايشان به فرزندش محمّد بن حنفيّه - : بر تو باد خواندن قرآن و عمل كردن به مطالب آن، و چنگ زدن به فرائض و قوانين آن، و حلال و حرامش، و امر و نهيَش، و شب زندهدارى با آن، و تلاوتش در شب و روز؛ زيرا قرآن ، فرمانى از جانب خداوند - تبارك و تعالى - به خلق اوست.
۱۱۰۰.امام على عليه السلام - از نامه ايشان به مردم مصر - : آگاه باشيد كه حقّ شما بر ما ، اين است كه به كتاب خدا و سنّت پيامبرش عمل كنيد و حقّ آن را به جا آوريد و در غياب شما ، خيرخواهتان باشيم و [در انجام دادن اين وظايف ]از خدا كمك خواسته مىشود، و خدا ما را بس است و او نيكو حمايتگرى است .
۱۱۰۱.المعجم الأوسط - به نقل از حارث اَعوَر - : خدمت على بن ابى طالب رسيدم . به من فرمود: «آيا دعايى را به تو نياموزم كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله آن را به من آموخت؟» .
گفتم : چرا.
فرمود: «بگو: "بار خدايا! گوشهاى دلم را براى ياد خودت بگشا و اطاعت از خودت و از پيامبرت و عمل كردن به كتابت را روزىام فرما"» .
۱۱۰۲.امام صادق عليه السلام: امير مؤمنان عليه السلام در كوفه بر فراز منبر ، سخنرانى مىكرد كه مردى برخاست و گفت: اى امير مؤمنان! پروردگار بزرگ و بلندمرتبهات را براى ما وصف كن تا بر عشق و معرفت ما به او ، افزوده شود.
امير مؤمنان ، در خشم شد و فرياد سر داد كه : «همگى گِرد آييد!» .
مردم جمع شدند ، به طورى كه مسجد ، آكَنْده از جمعيت شد. آن گاه، در حالى كه برافروخته بود، برخاست و فرمود: «سپاس ، خدايى را كه نبخشيدنش ، بر [دارايى و خزانههاى ]او نمىافزايد . . . هر صفتى از او (خداوند) را كه قرآن به آن راهنمايىات كرده است ، پيروى كن تا تو را به شناخت او برساند و به آن ، اقتدا نما و از پرتو هدايتش ، روشنايى برگير؛ زيرا هدايت آن ، نعمت و حكمتى است كه به تو دادهاند . پس آنچه را به تو داده شده است، بگير و از سپاسگزاران باش، و دانستن آنچه را كه شيطان ، تو را به آن راهنمايى كرده ، امّا در قرآن [دانستن آن] بر تو مقرّر نگشته است و در سنّت پيامبر و پيشوايان راه حق ، نشانى از آن نيست، به خداوند عزّ وجلّ وا گذار ، كه اين ، منتهاى حقّ خدا بر توست.
